Quantcast
Channel: ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Viewing all 5792 articles
Browse latest View live
↧

Ο Αθηνών Ιερώνυμος για τις ελληνοευρωπαϊκές σχέσεις

June 23, 2015, 7:37 am
$
0
0

Αρχιεπισκόπου Αθηνών π. Ιερωνύμου, Έλληνες και Ευρωπαίοι να κάνουμε πράξη την ενότητα

Πέρα από το άτομο, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 21-6-2015
 
Στον ποταμό της ιστορίας, σε μία γωνιά ακουμπισμένες, βρίσκονται δύο μεγάλες πέτρες. Όμορφα λαξεμένες από το νερό που κυλά ανά τους αιώνες, σμιλεύτηκαν τόσο πολύ, που, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, θεωρήσαμε πως έγιναν ένα. Ευρώπη και Ελλάδα, δύο αναπόσπαστες όψεις της ίδιας πέτρας, που μέχρι πρόσφατα έμοιαζε ακατόρθωτο να σπάσει στα δύο. Με πρωτογενή υλικά την ελληνική παιδεία, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον χριστιανισμό, η Ευρώπη διαμόρφωσε την ταυτότητά της και απέκτησε τη σημερινή της δομική υπόσταση. Έχοντας ως βασική της μαγιά τον χριστιανισμό και προέλευση τις ελληνικές ρίζες.

Κι όταν γεννήθηκε το όραμα για τη διαμόρφωση στους κόλπους της Ευρώπης μιας οικογένειας λαών και πολιτισμών, η Ελλάδα ήταν παρούσα. Δεν θα μπορούσα να λησμονήσω τη δήλωση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, Φεβρουάριο του 1979, λίγο πριν η χώρα υπογράψει τη συνθήκη ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ο οποίος είχε εκφράσει την προσδοκία «να κάνει η Ευρώπη πράξη τη χριστιανική ενότητα, να φέρει και την ουσιαστική ενότητα των λαών». 
 
Πέρασαν τριάντα έξι ολόκληρα χρόνια από τότε που παρακολουθούσα τα γεγονότα από τη θέση του Αρχιγραμματέα. Σήμερα, γράφω με την ιδιότητα του επικεφαλής της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος.
 
Εκφράζω όμως προβληματισμούς όχι ενός Αρχιεπισκόπου, αλλά ενός απλού ιερέα και Έλληνα. Ενός ανθρώπου, που ως παλιός δάσκαλος, είχε την εντύπωση πως η κοινή βάση που ενώνει την ευρωπαϊκή οικογένεια είναι στέρεη και δεν αποσαθρώνεται. 

Μπροστά στα μάτια μας εξελίσσεται, χρόνια τώρα, ένα αφήγημα που βρίθει από διαφωνίες, διαπραγματεύσεις, εντάσεις και ρήξεις. Σκληρότερες, ακόμη, εκφράσεις και πράξεις που δεν ταιριάζουν στο λεξιλόγιο μελών της ίδιας οικογένειας. Ανακαλώ στο μυαλό μου εκείνη τη δήλωση περί ενότητος. Πώς είναι δυνατόν να απειλούνται οι συνεκτικοί δεσμοί ανάμεσα σε ανθρώπους που αφομοίωναν για δεκαετίες το ίδιο όραμα;

Τι τάραξε συθέμελα τον βυθό του ποταμού και η πέτρα δεν κύλησε μόνο, αλλά κοντεύει να διαλυθεί; Ποια πολιτικά και οικονομικά σταθμά και αποφάσεις που φαίνονται να οδηγούνται από το θυμικό των ανθρώπων, είναι τόσο δυνατά για να ταράξουν την ταυτόσημη πορεία λαών και πολιτισμών; «Ανεξαρτήτως εάν κάποιος πιστεύει ή όχι», έγραφε ο Γάλλος ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ, «η ευρωπαϊκή αντίληψη έχει βαθιές τις ρίζες της στη χριστιανική παράδοση». Κι όμως αυτή η κοινή ευρωπαϊκή καταγωγή, το όραμα και οι στόχοι για το μέλλον των παιδιών μας, καταρρέουν μεμιάς, όταν δεν υπακούν σε όσα οι αριθμοί επιτάσσουν. 

Η κόπωση είναι μεγάλη. Όσων διαπραγματεύτηκαν και εξακολουθούν να το κάνουν. Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σήμερα και εχθές. Θέλει αγώνα με το μέσα μας για να ξεπεράσουμε εγωισμούς και ανθρώπινες αδυναμίες και να βρούμε την κοινή συνιστώσα που θα μας φέρει ένα βήμα πιο πέρα. Μπροστά όμως στην κόπωση και όσα έχει υποστεί ο ελληνικός λαός τόσα χρόνια, όλες αυτές οι δυσκολίες είναι μηδαμινές. Κι αυτό θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους όλοι όσοι έχουν τη δύναμη να αποφασίζουν για το μέλλον του. 

Ο ελληνικός λαός έχει την ικανότητα να σταθεί στα πόδια του. Έχει το κουράγιο να σηκώσει τα μανίκια και να εργαστεί, διπλά και τριπλά αν χρειαστεί, για να αποκτήσει η χώρα «νοικοκυριό». Αρκεί να πειστεί μέσα του πως δεν υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών του, δεν δίνει έναν σκληρό αγώνα χωρίς νόημα, χωρίς να επιστρέφει αενάως στο μηδέν. 

Δεν είναι δουλειά ενός παπά να μπλέκει στα χωράφια των πολιτικών. Δεν φεύγει όμως από το μυαλό μου η προσπάθεια των Ελλήνων όλες αυτές τις δεκαετίες. Οι κόποι τους και οι αγώνες που έκαναν για να μπει η χώρα σε έναν δρόμο. Και αυτή την προσπάθεια δεν μπορώ να μην την υπογραμμίσω.

Λάθη έγιναν πολλά. Από όλους. Από εκείνους που έκαναν δεκαετίες τώρα όσα μετέωρα βήματα άλλαξαν τη ρότα της Ελλάδας και την έφεραν ενώπιον αδιεξόδων. Από τους υπόλοιπους που δείξαμε, μάλλον, περισσότερη ανοχή απ’ όση έπρεπε μπροστά στα ψεγάδια των πράξεων των ανθρώπων. Από τους Ευρωπαίους που θα έπρεπε να δείξουν μεγαλύτερη κατανόηση μπροστά στα δεινά που περνούν τα αδέλφια τους.

Είναι όμως ικανή μία κακή «στροφή» του ποταμού, μία τόσο μικρή διαδρομή μέσα στους αιώνες, να αλλάξει τη ροή και τη σύσταση της πέτρας; Ασφαλώς και όχι. Ολα μπορούν να διορθωθούν. Γιατί στον ορίζοντα του ποταμού υπάρχει κάτι που μας ενώνει: η κοινή ευρωπαϊκή προοπτική. Αυτή η ενότητα που ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνουμε πράξη. Ελληνες και Ευρωπαίοι. 

Ηρθε ο καιρός να φτιάξουμε την Ελλάδα που θέλουν τα παιδιά μας για να ριζώσουν στον τόπο τους. Ακόμη και αν χρειαστεί να βάλουμε για θεμέλια σε όσα χτίζουν, τους κόπους και τα δικά μας όνειρα. Ηρθε ο καιρός να κάνουμε το ακατόρθωτο εφικτό. Το έχουμε ξανακάνει, άλλωστε, στο παρελθόν.

Ας φανούμε αντάξιοι στις προσδοκίες των γονέων μας. Ας δώσουμε στις επόμενες γενιές έναν ακόμη λόγο να μας αναφέρουν όχι ως τους Έλληνες που έζησαν μία μεγάλη κρίση, αλλά τους Έλληνες που αναγέννησαν τον τόπο τους από τις στάχτες. Ας δείξουμε πως το κράμα μας όσες φορές και αν λιώσει, παραμένει πάντοτε ένα άριστο υλικό.
 
Δείτε επίσης:

  
 
 
↧
Search

24 ιουνίου, τα γενέθλια του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

June 23, 2015, 1:24 pm
$
0
0
↧
↧

Cults Within & Without

June 24, 2015, 7:00 am
$
0
0

by ArchpriestAlexey Young
Truth and grace

Photo from here

For the time will come when they will not endure sound doctrine; but after their own lusts shall they heap to themselves teachers, having itching ears; and they shall turn away their ears from the truth, and shall be turned unto fables. (II Tim. 4:3)

In his monumental work, The Decline and Fall of the Roman Empire, written more than two hundred years ago, Edward Gibbon perfectly depicted the religious polytheism of American society in the following description of ancient Rome:

The various modes of worship which prevailed in the Roman Empire were all considered by the people as equally true.... Rome was incessantly filled with subjects and strangers from every part of the world, who all introduced and enjoyed the favorite superstitions of their native country.... Their love of the marvelous and supernatural, their curiosity with regard to future events...were the principal cause which favored the establishment of polytheism.

In pluralistic, ecumenically-conditioned North America, the average citizen, does tend to think that all religions are basically good, if not basically the same. But as Joan Johnson writes in The Cult Movement (Franklin Watts, 1984):

The past two and one-half decades have shown that all religions are not good. Certainly those groups that masquerade as religions merely to get around laws or avoid taxes are not good. Those groups that use their followers as pawns to attain wealth or power are not good. Groups led by individuals whose motives and judgment are specious are not good. And religions that, for whatever reason, condone mind manipulation are not good.

Some years ago I was preparing a catechumen for Baptism. One day he asked me: After I'm baptized, will there be higher mysteries or revelations for me to learn about?  I was taken aback until I remembered that he had come from a staunch Mormon background, with heavy emphasis on hidden temple rituals and oaths of secrecy.  In his simple naiveté he thought that the cultish aspects of Mormonism might be normal components of all churches. He quite literally didn't know any better.

But we Orthodox also have a simple naiveté about the cult mentality, and it is a dangerous naiveté.  As virtually every priest knows, more and more converts are coming from cult backgrounds of all kinds.  If a priest is not familiar with the broad outlines of cult psychology, he may be preparing these catechumens doctrinally, but is overlooking the cult mentality unconsciously lurking in the catechumens mind. And because we tend to think of cults in dramatic terms, such as the Jonestown massacre, the Solar Temple suicides, Waco, Texas, or Japan's apocalyptic Aum Shinrikyo cult, we don't realize that we see only the tip of the iceberg—for mind control techniques have become ineffably refined and could even penetrate Orthodoxy itself, under certain conditions.

Combating Cult Mind Control, by Steven Hassan (Park Street Press, 198), addresses this issue. Mr. Hassan is an ex-Moonie who, after several years with that cult, was de-programmed. He now serves as National Coordinator of FOCUS, a support network for former members of cults.

After carefully distinguishing between brainwashing (the use of force, sometimes including torture, to coerce another's thinking) and mind-control (the use of psychological techniques for behavior modification without the recruits awareness that this is going on), the author identifies four main types of cults—on the basis of their use of mind-control tactics:*

1. Religious cults are the most common and familiar. They may be Christian-oriented (e.g., Mormons, Jehovah's Witnesses, or smaller, less well-known groups) or based on Eastern religions (such as the Hare Krishna movement, Rajneesh, etc.). They may be of an esoteric, illuminist orientation (e.g., Rosicrucian's, the former Holy Order of MANS) or a bizarre combination (such as the Moonies).  A great body of reliable literature is available on all of these groups—Hassan's book contains an extensive and authoritative bibliography—and our clergy should familiarize themselves with this material.

2. Political cults: these include both left- and right-wing fringe elements—among the best known are the various neo-Nazi organizations and Communist groups.

3. Psychotherapy cults emphasize personal enlightenment through allegedly therapeutic techniques and may also contain aspects of both religious and political cults (e.g., Scientology, EST).

Sexual immorality and perversion may or may not be present in any of these first three categories, depending on the particular cult and its founders/leaders.

4. Commercial cults: these groups are less well-known but rapidly growing in our society.  Appealing to greed, they recruit teenagers and young adults through newspaper ads. Usually their victims have to pay stiff fees for training, and end up selling merchandise door-to-door in another city, returning most of their income to the company.

According to Hassan, the four main components of mind control are control of behavior, thoughts, emotions and information.  Control of behavior has to do with environment—what a person wears, where he lives, and often includes sleep restriction and inadequate diet.

Thought control involves manipulation of thought processes so that cult members view reality in terms of us versus them. They are conditioned to immediately reject any criticism of the group or its leaders.

Emotional control makes use of guilt and fear as ways of keeping cult-followers under control. One particularly powerful aspect of fear is the skillful manipulation of followers phobias (troubling and negative thoughts and anxieties based upon poor self-image).  Members are conditioned to define happiness in terms of unquestioning obedience to the leaders, who must be appeased at all cost, yet who never seem to be quite satisfied with ones performance.  Specific behavior modification techniques are extensively used.

Information control denies members the vital information they need to make rational judgments and decisions. Any information critical of the cult and its leaders will be kept from the followers.  Often, control over their lives and minds is so extensive that members may not even know there is outside criticism or concern about their cult.  But as Joan Johnson writes:

Learning to think critically is one of the most important skills an individual develops.  How else can a person make wise decisions?  In a world of the sincere and insincere, of the believable and the absurd, individuals must make difficult decisions. Survival depends on the ability to think critically. That skill can be lost or its growth stunted if it is not constantly used. Imagine how differently history would have been written had Jim Jones's followers asked, Why? ... But they didn't.  They were victims of unquestioning obedience. They did not think critically. And now they are dead.

Although not every cult necessarily uses all of the above techniques, Mr. Hassan says that Each form of control has great power and influence on the human mind. Together, they form a totalistic web, which can manipulate even the strongest-minded people.  The more sophisticated the cult, the more subtle will be its use of these techniques, whether alone or in lethal combination. Each method or control is discussed in considerably more detail in Hassan's book.

Additionally, an elitist mentality is carefully nourished. Cultists often feel that they are in some special way chosen for a great destiny, a unique task in history. Later we will see the special form this could take even in Orthodoxy. In Hassan's words, [Cultists] consider themselves better, more knowledgeable and more powerful than anyone else in the world.

What kind of psycho-social profile does a typical cult recruit have?  According to Peter Rowley's New God's in America (David McKay Co., 1971), A very large number, if not the majority, of the young joining these beliefs have had less than satisfactory experiences with their parents. Middle-aged parents, influenced by materialism and memories of the Depression, either ignored their children or held them in rigid psychological chains. Many new beliefs and particularly the communes are new families replacing those that never existed. The [leaders] . . .  are clearly father-figures, substituting for those Dads who gave their time to the corporation rather than to their sons or daughters.

Orthodox parents must also realize that there are tens of thousands of ex-cult members in our society today—and by God's Providence some of them find their way to Orthodoxy. Hassan says that they leave a group in three basic ways: they walk out [many, once they see that something is very wrong, literally run away], they get kicked out (often in a very burned-out condition, both psychologically and physically), or they get counseled out. Although they are fortunate to leave the destructive cult, the adjustments to life in the real world can be extremely difficult. If they don't get good information and counseling after they leave, the cult-induced phobias they carry with them will make them into walking time bombs. Also, many cult members have lived for so long without any kind of normal work or social life that the process of readjustment to adult life is an uphill climb.

This process of readjustment may fall to the pastoral counseling of the priest during the time of preparation for Baptism. His expertise—or lack thereof—may be critical to the future spiritual survival of the ex-cult member, now a catechumen.

But watch thou in all things, endure afflictions,
do the work of an evangelist, make full the
proof of thy ministry (II Tim. 4:5).

Orthodoxy has seen cults before: indeed it has had a long history of experience and wisdom in that regard. Even a Jim Jones and his Jonestown is nothing new: a few fanatics among some 17th-century priestless Old Believers urged their followers to commit self-immolation in order to escape what they believed were the forces of Antichrist—and many of them did. But aside from doctrine, the primary difference between the old Khlysty or Skoptsy sects in Russia and modern cults, is the much more sophisticated use of mind control.

We rarely speak of it, perhaps do not even suspect it, and are certainly uncomfortable with the idea, but cultism has had its impact within Orthodoxy even today.  Some of us know about those places, situations, and leaders (sometimes abbots or archimandrites, occasionally even married priests) who have exerted an unhealthy and puzzling influence over their followers—but we didn't necessarily associate this with cultism.

Those of us adhering to the old ways of our fathers in the Faith value obedience and humility, a careful preservation of monastic principles, and we look constantly to our elders (especially in the monastic ranks) for guidance and example. But these are all practical ideals that, in the hands of the inexperienced, the mentally ill, the amoral, or the power-hungry, can be abused.

There are many books in English which deal with traditional monastic or lay spiritual struggle (in Greece, Russia, and elsewhere). The best are lives of saints and biographies of great Church leaders, both men and women. There are also excellent manuals about spiritual struggle (such as Unseen Warfare and The Arena). Such books can provide a standard by which the neophyte can measure what he is experiencing in a given church situation.

However, a note of caution: although one reads much in those books about startzi (elders) and obedience to them, it must be made clear that in this country, at least, there are NO true elders today whose voice can be the voice of heaven for a disciple or spiritual child.  To think otherwise is very dangerous: whole groups have been led into schism or heresy because they believed their leader to be an unerring elder.

In addition to the outline of mind-control techniques given in the first part of this article (which may apply totally or in part to cult manifestations when they occur within a Church context), there are certain questions that should be asked about individual leaders and their followers.  If the answer to any one of these questions suggests that something is not quite right, the follower (whether he be in a monastery for men or women, a parish, or in a lay association) should immediately leave, for obedience has meaning and value only if it is freely given, not if it is extorted by means of fear, guilt, or emotional blackmail.  This cannot be understated.

1. What is the history of the group or jurisdiction?  As a priest, I have often been surprised at how little interest the prospective convert shows in this question.

2. The leader (bishop, abbot, abbess, priest, layman, etc.) of the group: What is his background and training?  Beware of cultish talk such as, All of the other monasteries are bad; you cant trust them, but were doing it right!

3. Is there paranoid talk or a feeling of us versus them?  Does the leader feel persecuted and misunderstood by others in the Orthodox world?  Are outsider critics seen as the enemy? Are followers discouraged from having contact with those that are outside the group?  Are critics invariably referred to in un-Christian or demeaning language (such as stupid, vulgar, peasants, worldly, etc.)?

4. Have you ever been asked to do something you knew to be illegal, immoral, or degrading?  This is a tricky one, for once the cult mind-set has been accepted by the follower, all kinds of things can be justified in the name of obedience, a sense of superiority, etc., indicating a psychopathic mentality on the part of the leader.

5. Are there doctrinal/historical deviations such as We don't need bishops (or priests, etc.); all of the bishops have gone bad? Beware: this usually indicates that the leader in question has gotten into some kind of trouble with his bishop (if he ever had one).  Are attempts made to undermine or destroy the reputation and character of other accepted authority figures in the Church, or at least cast doubt on their competence?

6. While there may not be external signs of great wealth in a given group, are there attempts to persuade recruits to sign over money, property, or credit cards to the group?  (Even in a monastic situation this should be watched very carefully. Normally, a novice would not make a financial transferal—either to his own family or the monastery—until he was ready for tonsure.)  Are relatives and visitors flattered and specially honored in order to obtain large donations from them?

7. Are guilt and fear employed to, first, get someone into the group (If you don't become a monk I can guarantee that you will go to hell) or, second, to discourage them from leaving (If you leave, you will be lost, you will go back to your former immoral life-style)?  Is there a lack of congruity concerning those that have left the group?  For example, you know that a given recruit simply walked out, but the leaders invariably say that he was kicked out for (choose one) immorality, mental instability, disobedience, etc., rather than, simply, He wasn't suited for the monastic calling.

8. If you are a layman in a parish situation, are you expected to get permission (a blessing) from the priest before you change jobs, buy a new car, etc.?  Under normal circumstances these are not the proper purview of a parish priest, however wise and pious he may otherwise be. One may—and should—ask for prayers and advice about these and other non-controversial aspects of practical life, but asking for permission is a quite different thing.

9. Is lying or misrepresentation justified by the leader because, he says, the group is serving a higher cause? In other words, do the ends justify the means?

10. Are members given medical treatment (physical or emotional, if needed) by the group, or are they sent home so that the family can bear the expense?

11. Is there grandiosity on the part of the leaders?  In other words, do they see themselves and the group as somehow rescuing, fixing, or saving the rest of the Church?

One may, indeed, be giving a very good witness, but this is not something to be shoved down the throats of others or trumpeted far and wide.  In Orthodoxy, a witness is simply lived, quietly, peacefully, and in harmony with others as best as can be.  In this century, the examples of Saint Nectarios of Aegina and the righteous Papa Nicholas Planas of Athens, not to mention our own contemporary, Saint John of Shanghai and San Francisco, are good examples of this.

For parents whose children may one day be tempted by this or that guru (whether in the Church or out), Steven Hassan has wise words:

Reliance on television for entertainment and information, is also a factor in predisposing one to cult membership Unfortunately, most television viewing does not stimulate our intellect, imagination or higher aspirations. Instead, television encourages conformity and creates a distorted perception of reality.  Where else can all problems be resolved in a one-hour episode?  In addition, while it is certainly important to know what is happening in the world, incessant news reports on drug problems, sex scandals, corruption and violence take their toll on the American psyche.  We become desensitized to our own values and lose the powers of creativity and discrimination.

In the last decade or so, the cult mentality has seriously threatened the innocent minds and souls of many Orthodox seekers. Some of them have been grievously harmed, even though they may have left the groups that were harming them.  As parents and priests, we have a responsibility to face this problem squarely and honestly, although it is not easy or comfortable to do so. We must not pretend  or hide our heads in the sand.

Among the tasks that face us are—

1. To help parents understand the factors in family life that might predispose our children to one day abandon their free will to unscrupulous and unworthy leaders, whether in the Church, in politics, or elsewhere.  We must teach children what free will is, how it operates, and why it is so precious. And we must start teaching them now.

2. We must educate our young so that they understand what true spiritual fatherhood (or motherhood) is, what authentic monastic life consists of, and what, by contrast, are the recognizable signs of a cult.

3. By our example and words, we should try to rescue as many souls as we can who are presently involved in cult activity and who, no longer able to exercise their own free will, may never find the strength of will to walk out on their own.

4. Counsel and nurture those who have already left a cult but may be silently suffering not just emotional scars but still-open wounds from the experience.

Wherefore take unto you the whole armor of God, that ye may be able to withstand in the evil day.  (Eph. 6:13)

Click:

Two Deaths
About "Death to the World!"
The Way - An introduction to the Orthodox Faith
Two orthodox monasteries in California
Saint Herman Monastery (website)
St. Herman Press
ORTHODOX CHRISTIAN MONASTICISM in NORTH AMERICA
Travelers on the Way to the Light
The ancient Christian Church - About Orthodox Church in the West World...
LIVE, BEYOND THE LIMITS!
Saint Innocent Veniaminov & the Native Tribes of Alaska
Two Orthodox Missions in USA
  
Theosis (deification): The True Purpose of Human Life 
Orthodoxy: The hope of the people of Europe 
A smile from eternity & a barefoot saint in USA
Miley Cyrus, or: why Orthodox Mission in the West is an urgent need...

A Different Light: Youthful Travelers in Contemporary America
Roman Catholics met Orthodoxy
Klaus Kenneth, the spiritual traveler  
Through Closed Doors
The Impossibility of Aloneness: When Christ Found Me in the Himalayas
The website of Pantokratoras monastery

↧

Apathy Epidemic

June 25, 2015, 1:59 am
$
0
0


John Valadez
DEATH TO THE WORLD
“Rouse thyself, thou who sleepest, and rise from the dead, and the Christ shall shine on thee.” +St. Paul’s letter to the Ephesians (5:14)
Too often do we become diverted in the cares of mass and social media, teleporting through computer mainframes and cellular devises to a land sadistically bent on self-worship. It seems these days that at birth we are plugged into a computer grid of ever-distracting chaos, gazing on a vacant throne only occupied by phantoms of our own fantasies. This is something that has been talked about over the last few decades throughout academia and scattered across millions of blogs. We are loosing ourselves in distraction, letting our hearts beat with the sound of incoming notifications and “likes.” As of late, we have seen the media frenzy over Caitlyn Jenner and Hollywood’s cultish fan club that enforce his decision to mutilate himself. Even a bot was used on twitter to change masculine nouns to feminine ones when posting about him, forcing people not just to tolerate the issue, but bow their knees to it. 

Worship over his appearance on Vanity Fair has ensued and those who do not prostrate before the cover icon refuse at their own demise, excommunicated from a new social norm. Such is the state of today. The world is getting worse and it might keep going that direction, but too often do we swallow the pill of the media, even if it is in the negative. The worship of Caitlyn Jenner and the treatment of those who do not bow down is a reality, however it is only another blindfold to the true epidemic of our times. There is something more sinister happening other than Jenner that is eating at the very core of our beings and the fabric of humanity. Nietzsche began to sing a lullaby that has been blasted into our ears across time, sending a dramatic wave of slumber and apathy down to our very age. In this dream world, lethargy exists so profound that seeking has been put to death and replaced with dispiritedness.

Death to the World’s publication was birthed in a time when there was unrest, rebellion, and disgust with the material core of our society. Now, there is nothing. Lack of movement exists and triviality has become the norm. Why do we wonder then that Jenner is worshipped? There is no question, there is just complete obedience to the media machine that seeks to stamp God out of every last one of us, that seeks to break the legs of the resistant in order to force obeisance. We cannot serve two masters and it is too often that we jump up to post our own opinions, giving into the murky pool of lukewarm spirit. God is not updated like your IOS software; He does not change with the times. The concrete universal truth of His Church, built on the blood of martyrs, should not just be referenced like a Google search or a Wiki article. It is not to be rationalized by an every changing swarm of modern ideals and opinion. It is for transformation and renewal, for both crucifixion and resurrection of the mind. Scholastics who have become Saints of our times did not attain Christ through educated hypothesis or book learning, but through crucifixion of the mind and a renewal of self in the image of Christ. They woke up and refused to slumber.

Sleeper, Christ is calling you. Arise from the apathy epidemic and open your eyes to a cause for life and give up your senseless world. Refuse the dreamland of this age and drift from the pools of the lukewarm. Rise and fight, for the Kingdom of Heaven is taken by the violent and the violent take it by force. We do not receive life without shedding sweat and blood. Let us rise from the smoggy clouds of sloth, regard our comfort as chains, and embrace crucifixion for renewal and resurrection. Awake and die to thyself.
 
John ValadezJohn Valadez is an artist, writer, and editor for Death to the World. Being part of the 'zines original resurrection in 2006, he has helped out at festivals, events, and seen Death to the World grow. When he is not writing or answering e-mails, he is playing with his son or spending time with his wife. Namesake: St. John Maximovitch. Age: 28. Slava: Lazarus Saturday, 2006. 
 
Click:
 
Two Deaths
About "Death to the World!"
Miley Cyrus, or: why Orthodox Mission in the West is an urgent need...
The sudden loss of actor Robin Williams
LIVE, BEYOND THE LIMITS!
 
The Way - An introduction to the Orthodox Faith 
Travelers on the Way to the Light
The ancient Christian Church - About Orthodox Church in the West World...
Theosis (deification): The True Purpose of Human Life 
A smile from eternity & a barefoot saint in USAA Different Light: Youthful Travelers in Contemporary America
Klaus Kenneth, the spiritual traveler  
Through Closed Doors
↧

Πρόσκληση σε έκθεση βιβλίου...

June 25, 2015, 10:26 am
$
0
0

Η ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ 
 
 
Παρότι κοντεύει να τελειώσει, έστω και για λίγες μέρες δημοσιεύουμε την είδηση προσκαλώντας, αλλά και παρακαλώντας, ιδίως εσάς που δεν έχετε καμία σχέση με την Εκκλησία ή είστε προκατειλημμένοι εναντίον των παπάδων ή δεν πιστεύετε στο Θεό ή θεωρείτε τον εαυτό σας άθεο ή αγνωστικιστή, ή πιστεύετε σε τεχνικές αυτοβελτίωσης (αλλά όχι στον ορθόδοξο χριστιανικό δρόμο της τελειοποίησης τους ανθρώπου - ή νομίζετε ότι ξέρετε καλά αυτόν το δρόμο, αλλά "τον συνδυάζετε"με ολίγον από τη σοφία των θρησκειών της Άπω Ανατολής) κ.λ.π. κ.λ.π. να πλησιάσετε, να συζητήσετε, να συμμετάσχετε σε πνευματικές ζυμώσεις και αναζητήσεις που ίσως αλλάξουν τη ζωή σας...
Η είδηση από την ιστοσελίδατου ραδιοσταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας:

Ο Ραδιοφωνικός μας Σταθμός και το Βιβλιοπωλείο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, στην Έκθεση βιβλίου στο Πασαλιμάνι.
Η Πειραϊκή Εκκλησία, στην Έκθεση θεσμό για την πόλη του Πειραιά. 
Επισκεφτείτε μας στο περίπτερο 6 κ 7 και ενημερωθείτε για το πρόγραμμα και τις δράσεις μας.
Η Έκθεση βιβλίου στο Πασαλιμάνι, θα λειτουργήσει από την Παρασκευή 12 έως την Κυριακή 28 Ιουνίου και θα είναι ανοιχτή για το κοινό από τις 19:00 – 23:00 καθημερινά.
Σας περιμένουμε να γνωριστούμε.
 
Προτείνουμε και:
 
Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;
Miley Cyrus - ή: γιατί επείγει να ενταθεί η Ορθόδοξη Ιεραποστολή στο δυτικό κόσμο...
Αθήνα, πόλη των αγίων!...
Ελεωνόρα Ζουγανέλη, "Έλα!" - Σαν προσευχή του μοντέρνου ανθρώπου...
Γίνε κι Εσύ Πολεμιστής του Φωτός
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!
Ζήσε πέρα από τα όρια!
↧
↧

Ημερίδα 28 Ιουνίου: Κοινωνία χωρίς μετρητά: Προοπτική ή εφιάλτης;

June 25, 2015, 10:53 am
$
0
0

 
Η Εστία Πατερικών Μελετώνδιοργανώνει ημερίδα με θέμα «Κοινωνία χωρίς μετρητά: Προοπτική ή Εφιάλτης;»στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας την Κυριακή 28/6. 
Η επονομαζόμενη και ως «Αχρήματη Κοινωνία»προβάλλεται από σύγχρονους και παλαιότερους «σωτήρες»ως πανάκεια για την επίλυση χρόνιων παθογενειών της Ελληνικής Κοινωνίας. Είναι όμως έτσι, ή «έχει φίδια ο λάκκος;;;» 
Οι απαντήσεις στο ΣΕΦ την Κυριακή 28/6 στις 16:00 το απόγευμα...
 
Εν συντομία το πρόγραμμα της Ημερίδας:
 
- Έναρξη εργασιών υπό Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ,

- Αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Αναστασίου: «Η μετάβαση στην αχρήματη κοινωνία ως απειλή της θεοσδότου ελευθερίας και ιδιοπροσωπίας μας»,

- Νότης Μαριάς, Ευρωβουλευτής: «Αριθμοποίηση του προσώπου και Ευρωπαϊκή Ένωση»,

- Στάθης Αδαμόπουλος: «Η νέα τεχνολογία θέλει να αλλάξει τον τρόπο που πληρώνουμε για το καθετί, αλλά με ποιό κόστος; Επιπτώσεις της αχρήματης κοινωνίας στο άτομο, στην κοινωνία, στη δημοκρατία»,

- Γεωργία Φωτεινού: «Πλαστικό χρήμα: καταπολέμηση φοροδιαφυγής ή το τέλος των ατομικών ελευθεριών;»,

- Δημήτρης Χιωτακάκος: «Διμερής προβληματισμός: Τεχνολογική και προσχηματική κατάχρηση»,

- Αριστοτέλης Κατράνης: «Απαγόρευση χρήσης των μετρητών χρημάτων: Οι νομικές πτυχές μιας μεγάλης απειλής για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα».


"Ν": Η ταπεινή μας γνώμη:

Προσυπογράφουμε την πρόσκληση στην ημερίδα και ελπίζουμε να δούμε τα βίντεο στο Διαδίκτυο.
Η κοινωνία του πλαστικού χρήματος είναι απλώς ένα σύμπτωμα της γενικής απόλυτης κυριαρχίας των οικονομικών αυτοκρατοριών όχι μόνο πάνω στην κοινωνία ως σύνολο αλλά και στη ζωή κάθε ανθρώπου.
Βεβαίως θυμίζει την περίφημη πλέον προφητεία που υπάρχει στη βιογραφία του οσίου Παϊσίου το 1996, ότι το χρέος θα οδηγήσει στην ηλεκτρονική διακυβέρνηση με πρόφαση την πάταξη της φοροδιαφυγής (θα τη δείτε στο link που δίνουμε παρακάτω).
Μιλάμε για εξουσία ασύλληπτης δύναμης, που δεν επιβάλλεται μόνο μέσω του πλαστικού χρήματος (καρτών), αλλά και γενικά μέσω της τεχνολογίας, η οποία είναι στα χέρια τους και υπάρχει για την εξυπηρέτησή τους (και μόνο δευτερευόντως για να διευκολύνει τη ζωή του κοινού ανθρώπου, και μάλιστα όχι όλων των ανθρώπων, αλλά μόνο εκείνων που έχουν να πληρώσουν). Το ότι τώρα πληκτρολογώ αυτά τα λόγια στο Διαδίκτυο, οφείλεται όχι στο ότι αγνοούν την πράξη μου (ή την ταυτότητά μου), αλλά στο ότι δεν είμαι αληθινά επικίνδυνος. Αν τυχόν γίνω, θα με βρουν και θα με εκμηδενίσουν σε δευτερόλεπτα.
Η Εκκλησία ως θεσμός (σωστότερο να έλεγα "ως σώμα Χριστού") μπορεί να αντισταθεί. Θα γίνει τότε μια Εκκλησία μαρτύρων, γιατί η σύγχρονη εξουσία είναι ανάλογη ή και τρομερότερη με τη ρωμαϊκή και με κάθε άλλη εξουσία που δίωξε στο παρελθόν την Εκκλησία. Αλλά θα σώσει πολλούς.
Και τώρα κάποιοι αντιστέκονται (όπως οι συντελεστές της ημερίδας). Κάποιοι πέφτουν και σε υπερβολές (όπως το δήθεν "υπερμνημόνιο"και άλλες θεωρίες συνωμοσίας). Σε μια χαώδη κατάσταση συναντάς τα πάντα.
Θα θέλαμε από την ηγεσία της Εκκλησίας μας κάτι πιο δυνατό. Παρακαλούμε και ευχόμαστε γι'αυτό. Ο Χριστός ας μπει μπροστά, όχι για να "ανατρέψουμε"την εξουσία αυτή - που φυσικά είναι μια καθαρά αντίχριστη εξουσία - αλλά για να αξιωθούμε να ομολογήσουμε το όνομά Του που ο κόσμος πλέον το αρνείται. Να το ομολογήσουμε, για χάρη της σωτηρίας της δικής μας και των αδελφών μας.
Αυτά τα λίγα και φτωχά από την ασήμαντη μπλογκονησίδα μας.
Ίσως αξίζει να δείτε (ή να ξαναδείτε) τα posts μας Ο Αντίχριστος (το Θηρίο) και οι αντίχριστοι της γενιάς μας (εκεί και η προφητεία που λέγαμε) και Κόκκινο χαλί για τον Αντίχριστο.
↧

Ο άγιος που έζησε πάνω σε μια αμυγδαλιά &ο άγιος που ίδρυσε το θεσμό των νοσοκομείων (26+27 Ιουνίου)

June 27, 2015, 8:44 am
↧

Για τα πολιτικά γεγονότα αυτών των ημερών (τέλος Ιουνίου 2015)

June 27, 2015, 1:01 pm
$
0
0

Image result for eurogroup

Θέσεις μας θα βρείτε εδώ& εδώ, αν και τα άρθρα είχαν θέματα της τότε επικαιρότητας.
Ευχαριστώ.

Και, ενημερωτικά:
Επιστολή της Ιεράς Συνόδου προς Ευρωπαίους ηγέτες για την κρίση
Την άποψή μας, αν τη θέλετε, θα την αντιληφθείτε στα άρθρα, όπου παραπέμπουμε. 

Ρίξτε και μια ματιά στις ενότητές μας οικονομική κρίσηκαι ΛΕΦΤΑ. 
Ο Θεός ας βοηθήσει όλο τον κόσμο.
↧
Search

Οι άγιοι Κύρος και Ιωάννης οι Ανάργυροι Ιατροί

June 28, 2015, 3:21 am
$
0
0
...και οι αγίες Αθανασία και οι τρεις θυγατέρες της, Θεοδότη, Θεοκτίστη & Ευδοξία οι μάρτυρες

Οι άγιοι γιατροί Κύρος και Ιωάννης συνελήφθησαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν, επειδή πήγαν ηρωικά στη φυλακή και συμπαραστάθηκαν στις φυλακισμένες και βασανιζόμενες χριστιανές.
Κάτι έχει να μας πει, νομίζω, η ιστορία τους.

Του π. Γεωργίου Δορμπαράκη 
Από το ιστολόγιό του Ακολουθείν
Όλες οι εικ. από εδώ& εδώ

«Οι άγιοι μάρτυρες Κύρος και Ιωάννης ζούσαν επί Διοκλητιανού του βασιλιά. Ο μεν Κύρος καταγόταν από την Αλεξάνδρεια, ο δε Ιωάννης από την Έδεσσα ("Ν": της Συρίας, υποθέτω). Λόγω του επικρατούντος τότε λοιπόν διωγμού, ο οποίος κατέστρεφε τους χριστιανούς, ο Κύρος προχώρησε προς την Αραβία, σε έναν παραθαλάσσιο τόπο, έγινε μοναχός και κατοίκησε εκεί. Ο δε Ιωάννης που έφθασε στα Ιεροσόλυμα, άκουσε για τις θαυματουργίες του αγίου Κύρου (διότι θεράπευε κάθε νόσο και αρρώστια), πήγε στην Αλεξάνδρεια και από εκεί, από ό,τι φημολογείτο για τον άγιο ως προς τον τόπο διαμονής του, έφθασε εκεί που έμενε και έζησε μαζί του.

Όταν συνελήφθη κάποια γυναίκα, που λεγόταν Αθανασία, μαζί με τις τρεις θυγατέρες της, την Θεοδότη, την Θεοκτίστη και την Ευδοξία, για την πίστη τους στον Χριστό, και επρόκειτο να παρασταθούν στο δικαστικό βήμα, φοβήθηκαν οι άγιοι Κύρος και Ιωάννης μήπως πάθουν κάτι που είναι φυσικό να συμβαίνει και μάλιστα στις γυναίκες, δηλαδή να τρομάξουν από το μέγεθος των μαρτυρικών βασάνων, γι’ αυτό και πήγαν εκεί που τις κρατούσαν, τις έδιναν θάρρος και τις προετοίμαζαν για τα μαρτύρια. Επειδή συνελήφθησαν και αυτοί όμως και ομολόγησαν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ότι είναι αληθινός Θεός, υποβλήθηκαν σε πολλές τιμωρίες, οπότε στο τέλος τούς έκοψαν τα κεφάλια, μαζί με τις γυναίκες που αναφέραμε. Τελείται δε η σύναξή τους στο Μαρτύριό τους, που βρίσκεται στην περιοχή του Φωρακίου». 

Συμπλήρωμα (από εδώ):Τότε οι χριστιανοί τους έθαψαν κρυφά, και όταν αυτοκράτορας ήταν ο Αρκάδιος και Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας ο Θεόφιλος (400 μ.Χ.), τα άγια λείψανα τους βρέθηκαν και με πανηγυρικό τρόπο έγινε η ανακομιδή τους. Πολλοί, μάλιστα, ασθενείς που άγγιξαν αυτά, θεραπεύθηκαν. Έτσι, επιβεβαιώνεται ότι οι «δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζώσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὃ μισθὸς αὐτῶν» (Σοφία Σολομώντος, ε' 15). Οι δίκαιοι δηλαδή, ζουν αιώνια, και η ανταμοιβή που αρμόζει σ'αυτούς βρίσκεται στα χέρια του Κυρίου.
"Ν": Η μνήμη των αγίων τιμάται στις 31 Ιανουαρίουκαι η εύρεση των λειψάνων τους στις 28 Ιουνίου. Η Κάρα του Αγίου Κύρου βρίσκεται στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Λουτρακίου Κορινθίας. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κύρου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και Κύκκου Κύπρου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Ιωάννη βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας και Παντοκράτορος Αγίου Όρους και Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων (από εδώ).

Εικ.: Η αγία Αθανασία με τις τρεις κόρες της, που μαρτύρησαν μαζί με τους δύο αγ. Αναργύρους

Οι άγιοι Κύρος και Ιωάννης ανήκουν στη μεγάλη χορεία των αναργύρων αγίων, όπως οι Κοσμάς και Δαμιανός, Παντελεήμων και Ερμόλαος, Σαμψών και Διομήδης, Θαλέλαιος και Τρύφων. Η υμνολογία τους μάλιστα τους χαρακτηρίζει και ως «εξάρχους των Αναργύρων», πλην των άλλων εγκωμιασμών τους. Είναι ευνόητο δε να επικεντρώνει σ’ ένα μεγάλο βαθμό στη θαυματουργία των αγίων και στη χάρη που πηγάζει από τα τίμια λείψανά τους, χάρη που ιάται «άπαντα ημών τα πάθη» και όλους «τους εν ποικίλαις νόσοις υπάρχοντας», είτε σωματικά είτε και ψυχικά, διότι ακριβώς «θείοι ιατροί υπάρχουσιν». 

Ιατροί λοιπόν των ψυχών και των σωμάτων και αυτοί οι ανάργυροι άγιοι. Ενώ όμως οι ύμνοι αναφέρονται στην θεραπευτική εκ Θεού χάρη των αγίων για τον όλο άνθρωπο, την ψυχή και το σώμα του, τονίζουν ιδιαιτέρως την ιατρεία που παρέχουν ως προς τα ψυχικά πάθη των ανθρώπων, καλύτερα: ο υμνογράφος στρέφει εκεί περισσότερο την προσοχή μας. «Του νοός μου εκτροπάς τυραννούσας με θραύσατε, και ιάσασθε της ψυχής μου τα πάθη» (συντρίψατε τις αμαρτωλές εκτροπές του νου μου που με τυραννούν, και γιατρέψτε τα πάθη της ψυχής μου)∙ «Δυάς μαρτύρων σήμερον ανέτειλεν ημίν, τας ψυχικάς αλγηδόνας ημών θεραπεύουσα, Κύρος και Ιωάννης οι θαυματουργοί» (Ανέτειλε για εμάς σήμερα η δυάδα των μαρτύρων, που θεραπεύει τα ψυχικά τραύματά μας, ο Κύρος και ο Ιωάννης, οι θαυματουργοί).
 
Δεν πρόκειται ασφαλώς περί υποβάθμισης της σημασίας των σωματικών πόνων και ασθενειών: το σώμα μας είναι και αυτό δημιούργημα του Θεού, αξιότιμο και ισοστάσιο με την ψυχή μας, γι’ αυτό και ο Κύριος θεράπευε και τις σωματικές αρρώστιες των ανθρώπων. Ο άγιος υμνογράφος όμως θέλει να τονίσει την προτεραιότητα της ψυχής, διότι όταν πάσχει η ψυχή, το αντίκτυπο είναι αιώνιο, κάτι που δεν συμβαίνει με τις σωματικές αρρώστιες, οι οποίες μάλιστα πολλές φορές γίνονται μέσον αγιασμού των ανθρώπων με την υπομονή που μπορεί αυτοί να επιδείξουν. «Καυχήσομαι εν ταις ασθενείαις μου» (θα καυχηθώ για τις ασθένειές μου) όπως λέει και ο απόστολος, διότι «όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμι», αφού ο ίδιος ο Κύριος βεβαιώνει: «η δύναμίς μου εν ασθενείαις τελειούται» (η δύναμή μου φθάνει στην τελείωσή της μέσα από τις αρρώστιες). 

Και βλέπουμε μάλιστα ότι ο υμνογράφος θεωρεί ως αρρώστια, ως «τυραννία» κυριολεκτικά της ψυχής, «τις εκτροπές του νοός». Γιατί άραγε; Διότι ο νους του ανθρώπου, ο ηγεμόνας της ψυχής, θα έπρεπε πάντοτε να είναι στραμμένος προς τον Θεό, με όλη την αγάπη και την έντασή του. Η εντολή του Θεού είναι σαφής: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της ψυχής, εξ όλης της καρδίας, εξ όλης της διανοίας, εξ όλης της ισχύος». Με το σκεπτικό βεβαίως ότι ο άνθρωπος είναι δημιουργημένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού». 

Ό,τι πιο φυσιολογικό λοιπόν είναι να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο ο ηγεμόνας νους, ώστε και όλες οι άλλες δυνάμεις της ψυχής: τα συναισθήματα και οι επιθυμίες, να τον ακολουθούν, κάνοντας βεβαίως και το σώμα να βρίσκεται σε υπακοή προς την αγάπη του Θεού. Λόγω της πτώσεως όμως στην αμαρτία και της επιρροής του αρχεκάκου εχθρού διαβόλου, ο νους γοητεύεται από τον κόσμο και τις προκλήσεις του μέσω των αισθήσεων του σώματος, οπότε από τη φυσιολογική πορεία του προς τον Θεό οδηγείται στην ανώμαλη πορεία του προς τον κόσμο, με αποτέλεσμα να τυραννείται από τις εκτροπές των παθών και ο άνθρωπος ψυχοσωματικά να διαστρέφεται.
 
Ο άγιος Κύρος
Η κατεξοχήν ιατρεία λοιπόν που παρέχουν οι άγιοι, εν προκειμένω οι άγιοι Κύρος και Ιωάννης, είναι σε αυτό το επίπεδο: να βοηθήσουν με τη χάρη του Θεού ο νους μας να σταθεροποιηθεί στην κανονική του πορεία: την αγάπη προς τον Θεό, η οποία βεβαίως εκφράζεται ως αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Τη φυσιολογία αυτή την έζησαν πρώτα από όλα στον εαυτό τους οι άγιοι, γι’ αυτό και χαριτώθηκαν από τον Θεό να την δωρίζουν και σε εμάς, όπως άλλωστε έκαναν και με τις συναθλήσασες με αυτούς άγιες Αθανασία με τις κόρες της. «Σε, Σώτερ, η δυάς των Μαρτύρων επόθησε» (Εσένα, Σωτήρα Κύριε, η δυάδα των μαρτύρων πόθησε)∙ «Κατεθέλχθησαν τω έρωτι της Τριάδος, και υπ’ αυτής οι Μάρτυρες σφοδρώς ερρωσθέντες, Κύρος και Ιωάννης τε, ενώσει τη κρείττονι, όργανα Θεού ανεδείχθησαν» (Καταγοητεύθηκαν από τον έρωτα της αγίας Τριάδος, ο Κύρος και ο Ιωάννης, και αφού πήραν τεράστια δύναμη από αυτήν οι μάρτυρες, με την πιο ανώτερη και καλύτερη ένωση που υπάρχει, αναδείχτηκαν όργανα του Θεού). 

Και από την άλλη: «Σε μόνον αγαπάν απτοήτω φρονήματι αλείψαντες τας Παρθένους, Ιωάννης και Κύρος, ανδρείας απειργάσαντο» (Καθοδήγησαν τις παρθένους με τη μητέρα τους βεβαίως, ο Ιωάννης και ο Κύρος, με άφοβο φρόνημα, και τις έκαναν να είναι ανδρείες). Το έχουμε μάλιστα ξαναπεί: όσο ο άνθρωπος είναι στραμμένος προς τον Θεό και Αυτόν έχει ως προτεραιότητα της ζωής του, όσο δηλαδή βρίσκεται στη φυσιολογική του κατάσταση, τόσο και υπερβαίνει όλα τα προβλήματα της ζωής αυτής, ιδίως μάλιστα τα ψυχολογικά λεγόμενα, τα οποία ταλαιπωρούν πλήθος συνανθρώπων μας και τους κάνουν τη ζωή «κόλαση» που λέμε. Οι άγιοι ανάργυροι δίνουν σήμερα με τη μνήμη τους και την πρόκληση αυτή: να θυμηθούμε ότι η ιατρεία του ανθρώπου είναι πρωτίστως ιατρεία ψυχής, και μάλιστα ρύθμισης του νου. 

Δείτε επίσης:

Οι άγιοι της Ιατρικής
Πέντε Άραβες γιατροί άγιοι της Ορθοδοξίας


ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ (Ευαγγελιστής Λουκάς)
άγιος Λουκάς ο Ιατρός της Κριμαίας

Για τις φυλακές:

Ο παπάς στη φυλακή, οι φονιάδες & οι σατανιστές
Έχεις μπλέξει με τον υπόκοσμο και τις φυλακές; Ξέρω κάποιον δικό σου...
Οι φυλακές ανηλίκων, η παρακμή, ο Χριστός, τα δάκρυα της Παναγίας...
Ο άγιος Ληστής του Γογλοθά και ο π. Γερβάσιος των φυλακισμένων
Για τις γυναικείες φυλακές 
Με τα αγόρια πίσω απ'τα κάγκελα 
↧
↧

Άγιος Κύριλλος Λούκαρις, ο στύλος της Ορθοδοξίας, ο μέγας πατριάρχης και μάρτυρας (27 Ιουνίου)

June 28, 2015, 1:19 pm
$
0
0

Συναξαριστής

Ο πολύτλας Ιερομάρτυς Κύριλλος ο Λούκαρις γεννήθηκε στον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο) της Κρήτης στις 13 Νοεμβρίου 1572 «εκ γονέων περιφανών ελευθέρων, εν τε τη Πολιτεία και τη Εκκλησία περιβλέπτων» και κατά το άγιο Βάπτισμα πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Ο πατέρας του Στέφανος ήταν Ιερέας και διδάσκαλός του υπήρξε ο Ιερομόναχος Μελέτιος ο Βλαστός.

Μετά την εγκύκλια εκπαίδευση ο Κύριλλος μετέβη στη Βενετία (1584) για ευρύτερη μόρφωση. Εκεί συνάντησε τον Επίσκοπο Κυθήρων Μάξιμο τον Μαργούνιο, ο οποίος τον ανέλαβε κάτω από την προστασία του και χρημάτισε καθηγητής του. Το 1588 αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κρήτη, λόγω οικονομικών προβλημάτων της οικογενείας του, αλλά μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στην Ιταλία και γράφτηκε στο περίφημο Παταβινό Πανεπιστήμιο, όπου διδάχθηκε Φιλοσοφία και Θεολογία.

Τελειώνοντας τις σπουδές στην Εσπερία επέστρεψε στην Κρήτη (1592) και εκάρη Μοναχός στη Μονή της Αγκαράθου. Στη μετάνοιά του ("Ν": δηλ. στο μοναστήρι όπου έγινε μοναχός) παρέμεινε ελάχιστο χρονικό διάστημα, γιατί το επόμενο έτος τον κάλεσε στην Αίγυπτο ο συγγενής του Άγιος Μελέτιος ο Πηγάς (βλέπε 13 Σεπτεμβρίου), Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο οποίος τον χειροτόνησε Διάκονο και Πρεσβύτερο και τον ονόμασε Πρωτοσύγκελλό του.

Το έτος 1593 εστάλη από τον Άγιο Μελέτιο στην Πολωνία για να στηρίξει το από τις επιθέσεις της Ουνίαςχειμαζόμενο Ορθόδοξο ποίμνιο, όπου εργάστηκε με ζήλο για τρία χρόνια και κινδύνευσε να συλληφθεί και να θανατωθεί κατά τον διωγμό που εξαπέλυσε ο βασιλιάς Σιγισμούνδος εναντίον των Ορθοδόξων. Το 1559 ως «Μέγας Αρχιμανδρίτης και Έξαρχος» απεστάλη και πάλι από τον Μελέτιο Πηγά, τότε Επιτηρητή του Οικουμενικού Θρόνου, στην Πολωνία για εκκλησιαστική υπηρεσία. Παράλληλα είχε την εντολή να περάσει από την Κρήτη και τη Χίο για να αντιμετωπίσει την προπαγάνδα των Ιησουϊτών. Από την Πολωνία μετέβη στις Παραδουνάβιες χώρες (1601) για να στηρίξει και εκεί την Ορθοδοξία. Ενώ βρισκόταν στο Ιάσιο έλαβε επιστολή του Μελετίου, που τον καλούσε να επανέλθει στην Αλεξάνδρεια για να του αφήσει τις τελευταίες υποθήκες και να του παραδώσει τον Θρόνο.

Μετά την κοίμηση του Αγίου Μελετίου (13-9-1601) ο Κύριλλος εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας σε ηλικία 29 ετών. Αμέσως συγκάλεσε τοπική Σύνοδο στο Κάϊρο και καταδίκασε τους Λατίνους, οι οποίοι είχαν προσεταιριστεί τους Κόπτες με σκοπό να καταστρέψουν το Ορθόδοξο Πατριαρχείο. Στις αρχές του 1605 έφτασε στην Κύπρο, ύστερα από πρόσκληση των Χριστιανών, για να βοηθήσει την τοπική Εκκλησία που σπαρασσόταν από εσωτερικές έριδες και μάχες και κατόρθωσε να ειρηνεύσει τα πράγματα. Το 1608 μετέβη στα Ιεροσόλυμα, για τη χειροτονία του Ιεροσολύμων Θεοφάνους, και από 'κει στη Δαμασκό. Επανήλθε στην Αλεξάνδρεια και επιδόθηκε με ζήλο στο κήρυγμα του θείου λόγου. Προχώρησε στη συντήρηση των Πατριαρχικών κτηρίων και Ναών και οικοδόμησε νέους, ενώ παράλληλα φρόντισε να απαλλάξει το Πατριαρχείο από τα χρέη του.

Το Φεβρουάριο του 1612, ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη, εξελέγη «Επιτηρητής» του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά παραιτήθηκε, επειδή κάποιοι Αρχιερείς φατρίασαν εναντίον του προκαλώντας μεγάλη σύγχυση στην Εκκλησία. Αναχώρησε για το Άγιο Όρος και από εκεί για τη Βλαχία, όπου παρέμεινε τέσσερα χρόνια διδάσκοντας τον λαό και αγωνιζόμενος κατά της Ουνίας. Πριν την αναχώρησή του από τη Βλαχία εξέδωσε εγκύκλιο (Τόμο) προς τους Ορθοδόξους, με την οποία καταδικάζει τη διδασκαλία των Λατίνων, ελέγχει τους λατινόφρονες Έλληνες τροφίμους της Σχολής του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης και συνιστά την απαρασάλευτη εμμονή στην Ορθόδοξη πίστη ως τον μοναδικό τρόπο άμυνας κατά των εχθρών της ευσεβείας.

Για να διαφωτίσει το Ορθόδοξο πλήρωμα συνέγραψε σε απλή γλώσσα δύο πραγματείες, μία κατά της Αρχής, δηλαδή κατά του πρωτείου του Πάπα Ρώμης, και μία άλλη σε μορφή διαλόγου μεταξύ Φιλαλήθους και Ζηλωτού, με την οποία εξέθεσε τις σατανικές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι Ιησουΐτες για να προσηλυτίσουν τους Ορθοδόξους.

Φεύγοντας από τη Βλαχία επισκέφτηκε πάλι το Άγιο Όρος, και τον Οκτώβριο του 1615 επέστρεψε στην Αίγυπτο, όπου παρέμεινε, μέχρι την εκλογή του στον Οικουμενικό Θρόνο, ασχολούμενος με το κήρυγμα και την κατήχηση του λαού, αφού στο μεταξύ, χάρη στις άοκνες προσπάθειές του, είχαν εκλείψει τα μεγάλα προβλήματα που ταλαιπωρούσαν τον Αλεξανδρινό Θρόνο.

Μετά τον θάνατο του Πατριάρχου Τιμοθέου του Β'η Σύνοδος του Πατριαρχείου της Κωνσταντινοπόλεως τον εξέλεξε Οικουμενικό Πατριάρχη (4-11-1620), αλλά μετά από δυόμιση χρόνια απομακρύνθηκε από τον Θρόνο (Απρίλιος 1623), κατηγορούμενος ότι προετοίμαζε επανάσταση των ελληνικών νησιών, και σιδηροδέσμιος εξορίστηκε στη Ρόδο. Ο νέος Πατριάρχης Άνθιμος έστειλε εκεί Αρχιερείς με σκοπό να τον πείσουν να υποβάλει κανονική παραίτηση. Εκείνος όμως απέρριψε την πρόταση και, με διαταγή του Μεγάλου Βεζύρη, επέστρεψε στη Βασιλεύουσα (Σεπτέμβριος 1623), όπου έγινε θριαμβευτικά δεκτός από τους Χριστιανούς. Πολλοί κατέφθαναν στον Γαλατά, όπου διέμενε, για να πάρουν την ευλογία του, ενώ οι Αρχιερείς, οι πρόκριτοι και ο λαός ζητούσαν επίμονα την επάνοδό του στον Θρόνο. Ο Πατριάρχης Άνθιμος αναγκάστηκε να παραιτηθεί και στον Θρόνο επανήλθε ο Κύριλλος (2-10-1623). Η αποκατάστασή του έγινε αφορμή γενικής χαράς των Ορθοδόξων, οι οποίοι στο πρόσωπό του έβλεπαν τον γνήσιο και αληθινό ποιμένα και Πατριάρχη τους.

Οι πολέμιοι του Πατριάρχου βρήκαν πειθήνιο όργανό τους τον Βεροίας Κύριλλο Κονταρή, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Πόλη (1632) και άρχισε να συκοφαντεί τον Πατριάρχη, διαδίδοντας στους κυβερνητικούς κύκλους ότι βρισκόταν σε μυστική επικοινωνία με τους εχθρούς της Υψηλής Πύλης και ότι συνωμοτούσε εναντίον της. Οι συκοφαντίες έγιναν αποδεκτές, ο Πατριάρχης απομακρύνθηκε αλλά, λόγω της γενικής αγανακτήσεως, μετά από επτά ημέρες επανήλθε στον Θρόνο. Παρά ταύτα οι πολέμιοί του δεν έπαυσαν ούτε στιγμή να εργάζονται για την απομάκρυνσή του. Καταβάλλοντας μεγάλα χρηματικά ποσά στους τούρκους κατόρθωσαν να τον εξορίσουν στην Τένεδο (7-5-1634) και να ανεβάσουν στον Θρόνο τον Θεσσαλονίκης Αθανάσιο Πατελλάρο. Η παρανομία όμως δεν είχε μεγάλη διάρκεια γιατί μετά ένα μήνα απομακρύνθηκε ο Αθανάσιος και ο Κύριλλος επανήλθε θριαμβευτικά στον Θρόνο.

Οι συνεχείς αποτυχίες να απομακρυνθεί ο Πατριάρχης Κύριλλος και να εγκατασταθεί άλλος της αρεσκείας τους δεν απογοήτευσαν τους εχθρούς του, αντίθετα τους έκαναν σκληρότερους στην πολεμική τους και εφευρετικότερους στις μεθοδεύσεις τους. Πάλι (Μάρτιος 1635) οι Ιησουΐτες κινήθηκαν εναντίον του και δίνοντας άφθονα χρήματα κατόρθωσαν να επιτύχουν την απομάκρυνσή του και την άνοδο στο Θρόνο του Κονταρή, ο οποίος συνέλαβε και περιόρισε τον γέροντα πλέον Πατριάρχη.

Σύμφωνα με έγγραφο του Αυστριακού Πρεσβευτή Schmidt ο Κονταρής και η συμμορία του σκεφτόταν να τυφλώσουν ή να δηλητηριάσουν τον Κύριλλο. Ο Schmidt σκέφτηκε να τον κρατήσει φυλακισμένο στην αυστριακή πρεσβεία αλλά φοβήθηκε μήπως οι φωνές του τραβήξουν την προσοχή των Ελλήνων γειτόνων. Με πρόταση του πρεσβευτή αποφασίστηκε να ακολουθήσουν τις αποφάσεις του Συμβουλίου της ρωμαϊκής Προπαγάνδας για τον Πατριάρχη και να ναυλωθεί πλοίο με έμπιστο πλήρωμα στο οποίο θα επιβιβαζόταν για να μεταφερθεί δήθεν εξόριστος στη Ρόδο. Ο πλοίαρχος είχε εντολή να προσεγγίσει το πρώτο πειρατικό πλοίο που θα συναντούσε, και επί τη βάσει εγγράφων της αυστριακής πρεσβείας θα παρέδιδε τον Κύριλλο για να μεταφερθεί στη Μάλτα. Στην Κωνσταντινούπολη θα κυκλοφορούσε η φήμη ότι Μελιταίοι αιχμαλώτισαν το πλοίο, στο οποίο επέβαινε ο Πατριάρχης, και ότι τον μετέφεραν στο νησί τους.

Ύστερα από πολλές διαπραγματεύσεις και αναβολές βρέθηκε το πλοίο και το πλήρωμα και δόθηκαν τα έγγραφα της αυστριακής Πρεσβείας στον Μητροπολίτη, ο οποίος θα συνόδευε τον αιχμάλωτο Πατριάρχη, αλλά η ολλανδική Πρεσβεία κατόρθωσε με κατάσκοπο να μάθει τα τεκταινόμενα. Το πλήρωμα εξαγοράστηκε και οδήγησε το πλοίο στη Χίο, όπου βρισκόταν ο διοικητής της Ρόδου Μπεκήρ Πασάς, φίλος του Πατριάρχου, ο οποίος τον πήρε υπό την προστασία του στη Ρόδο, όπου και παρέμεινε μέχρι τα μέσα του 1636, οπότε και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Επανήλθε στον Θρόνο τον Μάρτιο του 1637. Βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία και μπορούσαν οι πολέμιοί του να περιμένουν τον φυσικό θάνατό του για να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους. Επειδή όμως αυτός εξακολουθούσε να αγωνίζεται υπέρ της Ορθοδοξίας, οι Ιησουΐτες πείστηκαν ότι ήταν ακατάβλητος «ο μέγας γέρων» και γι̉ αυτό αποφασίστηκε να επιδιωχθεί με κάθε μέσο ο θάνατός του.

Νέες ενέργειες των εχθρών του απέδωσαν το αποτέλεσμα που προσδοκούσαν. Τον Ιούνιο του 1638 ο Schmidt που βρισκόταν σε διαρκή συνεννόηση με την Προπαγάνδα κατόρθωσε να απομακρύνει τον Κύριλλο από τον Θρόνο προβάλλοντας την κατηγορία στις τουρκικές αρχές ότι προετοιμάζει επίθεση των Ρώσων κατά της Κωνστινουπόλεως και επανάσταση των Ελλήνων. Ο Σουλτάνος Μουράτ που βρισκόταν στην εκστρατεία κατά της Βαγδάτης αποδέχθηκε τις κατηγορίες και με την εισήγηση του Μεγάλου Βεζύρη Μπαϊράμ πασά διέταξε να τον θανατώσουν.

Ο Κύριλλος συνελήφθη από απόσπασμα τσαούσηδων (χωροφυλάκων) στις 22 Ιουνίου και φυλακίστηκε στο φρούριο Ρούμελη Χισσάρ, όπου στις 27 Ιουνίου 1638 έφτασαν 15 Γενίτσαροι και άλλοι ανώτεροι κρατικοί υπάλληλοι. Τον παρέλαβαν και, επιβιβάζοντάς τον σε ένα πλοιάριο, τον μετέφεραν στην παραλία του Αγίου Στεφάνου, όπου τον θανάτωσαν με στραγγαλισμό. Ο λαός πληροφορήθηκε την επομένη ημέρα τον θάνατό του και εξεγέρθηκε εναντίον του Κονταρή, ο οποίος όμως προσποιήθηκε ότι δεν είχε γνώση των πραγμάτων. Το σώμα του τάφηκε πρόχειρα στην άμμο του αιγιαλού αλλά μετά τρεις μέρες άνθρωποι του Κονταρή το ξέθαψαν και το πέταξαν στη θάλασσα για να μη βρεθεί από τους Χριστιανούς. Βρέθηκε όμως από κάποιους αλιείς, η σύμφωνα με άλλους, από Χριστιανούς που το αναζήτησαν, μεταφέρθηκε κρυφά και ενταφιάστηκε στη Μονή του Αγίου Ανδρέα, στην ομώνυμη νησίδα του κόλπου της Νικομήδειας.

Μετά από τρία χρόνια, το 1641, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Παρθένιος ο Α΄ ο Γέρων (1639 - 1644) μερίμνησε για την ανακομιδή και μεταφορά των λειψάνων του στο Πατριαρχείο και, αφού «έψαλλεν αὐτά», έδωσε εντολή να μεταφερθούν στη Μονή Καμαριωτίσσης της Χάλκης και να τοποθετηθούν στο ιερό Βήμα του Καθολικού της Μονής, κάτω από την αγία Τράπεζα. Από εκεί μετακομίστηκαν στο Πατριαρχικό Σκευοφυλάκιο και το 1975 αποδόθηκαν στην Ιερά Μονή Αγκαράθου, όπου φυλάσσονται σήμερα.

Ο Ιερομάρτυς Πατριάρχης Κύριλλος αμέσως μετά τον μαρτυρικό θάνατό του τιμήθηκε ως Άγιος και Μάρτυς, ο δε Όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός (βλέπε 5 Αυγούστου) συνέταξε και Ακολουθία για να εορτάζεται η Μνήμη του. Η επίσημη Αγιοκατάταξή του έγινε από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας την 6η Οκτωβρίου 2009.

Ἀπολυτίκιον
῏Ηχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. 

Τὸν φωστῆρα τῆς Κρήτης, ᾿Αγκαράθου τὸν ὄρπηκα, τῆς Ἀλεξανδρείας ποιμένα, Βυζαντίου τὸν πρόεδρον, τὸν θεῖον δεῦτε Κύριλλον πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως στεῤῥόν, καὶ Μαρτύρων θεοδόξαστον κοινωνόν, τιμήσωμεν ἐκβοῶντες· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐν ὑψίστοις εὐκλεῶς, δοξάσαντί σε ῞Αγιε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
῏Ηχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θεῖον βλάστημα, τῆς Κρητονήσου, ἄνθος εὔοσμον, τῆς ᾿Αγκαράθου, ἀνεδείχθης Μονῆς Πάτερ Κύριλλε· ᾿Αλεξανδρείας ποιμὴν φιλοπρόβατος, καὶ Βυζαντίου θεόκριτος πρόεδρος. ῞Οθεν πρέσβευε, Χριστῷ τῷ Θεῷ πανεύφημε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
῏Ηχος πλ. δ΄. Τῇ ὑπερμάχῳ.

᾿Εν Πατριάρχαις ἀθλητὴς ἀκαταγώνιστος, θανατωθεὶς ᾿Αγαρηνῶν χερσὶ φονόεσσαις, ἀναδέδειξαι, ὦ Κύριλλε, θεηγόρε. ῞Οθεν στέφος ἀφθαρσίας κομισάμενος, ἱκεσίαις σου μὴ παύσῃ προϊστάμενος, τῶν βοώντων σοι· Χαίροις, Πάτερ πολύαθλε.

Κάθισμα
῏Ηχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
 
Χριστῷ ἠκολούθησας, δι̉ ἀρετῆς ἐκ παιδός, καὶ τούτου ἐποίμανας, τὴν ἐκλογάδα καλῶς, μακάριε Κύριλλε· ᾔσχυνας ἀσεβείας, τοὺς κομψοὺς τοῖς σοῖς λόγοις· ἔθραυσας μαρτυρίῳ, τῶν τυράννων τὸ θράσος· διὸ καὶ τοὺς στεφάνους διπλοῦς, θεόθεν ἀπέλαβες.

Ὁ Οἶκος
 
῎Ανωθεν τῶν ᾿Αγγέλων, αἱ δυνάμεις κροτοῦσιν, ἐπάξιόν σοι Πάτερ τὸν ὕμνον· ἡμεῖς δὲ ἐπὶ γῆς οἱ πιστοί, ἐν εὐφροσύνῃ τὴν μνήμην σου ἄγοντες, τοῖς ᾄσμασί σε στέφομεν, Κύριλλε, καὶ πιστῶς βοῶμεν·
Χαῖρε, ὁ ὅσιος Ποιμενάρχης·
χαῖρε, ὁ ἔνδοξος Πατριάρχης.
Χαῖρε, τὸ τῆς Κρήτης οὐράνιον βλάστημα·
χαῖρε, ᾿Αγκαράθου Μονῆς τὸ ἀπάνθισμα.
Χαῖρε, Μάρκου ὁ διάδοχος, τῆς Αἰγύπτου ὁ πυρσός·
χαῖρε, Βυζαντίου πρόεδρος, ᾿Εκκλησίας ὀφθαλμός.
Χαῖρε, ὅτι καθεῖλες πολεμίων τὸ θράσος·
χαῖρε ὅτι ὑπῆλθες μαρτυρίου τὸν δρόμον.
Χαῖρε, ῾Αγίων πάντων συμμέτοχος·
χαῖρε, Μαρτύρων θεῖος ἐφάμιλλος.
Χαῖρε, σεπτῶν δωρεῶν οἰκονόμος·
χαῖρε, ζωῆς ἀληθοῦς κληρονόμος.
Χαίροις, Πάτερ πολύαθλε.

Μεγαλυνάριον
 
Χαίροις Κρητονήσου ἄνθος τερπνόν, καὶ ᾿Αλεξανδρείας, Ποιμενάρχης περικλεής· Χαίροις Πατριάρχης, σοφὸς τῆς Κωνσταντίνου, καὶ Ἐκκλησίας στῦλος, ἔνδοξε Κύριλλε.

Δείτε επίσης:
 
Ορθοδοξία: Η ελπίδα των λαών της Ευρώπης
Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότηταςΗ νόσος του δυτικού ανθρώπου (& η θεραπεία της)
Η θέωση ως σκοπός της ζωής του ανθρώπου (π. Γεωργίου Καψάνη)
 
Νεομάρτυρες Κρητικοί επίσκοποι 
Άγιοι ασκητές και γεροντάδες στην Κρήτη

Ορθόδοξοι άγιοι στις χώρες της Δύσης (& η Ορθοδοξία στους σύγχρονους δυτικούς λαούς)
Οι Ορθόδοξοι Άγιοι που ευαγγέλισαν τη Δυτική Ευρώπη και τις Σκανδιναβικές χώρες
Βασικές διαφορές ορθόδοξων και καθολικών 
Ορθόδοξοι άγιοι της δύσης(περιεκτικό αφιέρωμα με αρκετά άρθρα)

Η απουσία της Ορθόδοξης Ιεραποστολής από το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη μας...
(ενότητα)
↧

Προσοχή, αδέρφια, να μη χυθεί αίμα...

June 29, 2015, 2:46 am
$
0
0
Image result for ATM

Νομίζω πως το διεθνές οικονομικό κατεστημένο άρχισε τον ωμό εκβιασμό και αυτό ίσως σημαίνει ότι είμαστε σε καλό δρόμο.
Εύκολο όχι, αλλά καλό.
Δεν ξέρω, ο Θεός ξέρει και ο χρόνος θα δείξει.
Πάντως, παρακαλώ όλους μας να προσέξουμε να μη χυθεί αίμα πάνω σε κάποια απερισκεψία μας και να μη χάσουμε την ψυχή μας.
Οι δουλειές μας ας πάνε λίγο πίσω. Ας πάνε και οι ανάγκες μας λίγο πίσω. Υπομονή. Θα περάσει. Αυτοί που παίζουν παιχνίδια στις πλάτες των λαών παίζουν και πάλι στη δική μας πλάτη.
Ψυχή και Χριστός μάς χρειάζονται, που έλεγε και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ως γνωστόν.

Κλικ εδώ, εδώκαι εδώπαρακαλώ.

Και για τις εορτές των αγίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου (29 Ιουνίου) και των 12 αποστόλων (30 Ιουνίου), κλικ εδώ.
ΝΑΙ, θα τις γιορτάσουμε. Δε χρειάζεται χρήματα ο εορτασμός τους. Μόνο αγώνα για καθαρή καρδιά, ένα κεράκι και μπόλικη ΠΡΟΣΕΥΧΗ για όλα τα θέματα και για την ψυχή μας. Και για τους εχθρούς μας, παρακαλώ, μην το ξεχνάμε.
↧

Άγιοι &μνήμες στην πόρτα του Ιούλη

June 30, 2015, 10:05 pm
$
0
0

 
Δείτε και:Οι άγιοι της Ιατρικής(άντρες & γυναίκες, παλαιοί & σύγχρονοι)Επιστήμη & θρησκεία, ορθολογισμός & δόγμα
 
1 Ιούλη: μνήμη Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού 
 
Ο νεκρός που χαμογέλασε μετά θάνατον - και θα ζει για πάντα στο προαιώνιο Φως (κλικ)
Why’s the smile of elder Joseph of Vatopedi from eternity? (click)
Η θρησκεία της χαράς – Γελαστοί άγιοι (κλικ)
Σύγχρονοι άγιοι (εδώ) 
 
2 Ιουλίου
 

Αλλά και: Μνήμη π. Πήτερ Γκίλκουιστ († 2 Ιουλίου 2012) *

Άγιοι στις 1και 2του Ιούλη!

Βοήθειά μας η Παναγία και όλοι οι άγιοι - οι Φίλοι μας, οι Συνάνθρωποί μας - και καλό μήνα - και καλό κουράγιο - σε όλους, αδελφοί μου μπλογκοναύτες, πιστούς & "άπιστους"!...

* Ο π. Πήτερ Γκίλκουιστ μαζί μια ολόκληρη προτεσταντική κοινότητα (στην οποία ανήκε και ο ίδιος) προσήλθε στην Ορθοδοξία, μετά από προσεχτική έρευνα των αρχαίων χριστιανικών πηγών.Οι αναζητήσεις τους εξιστορούνται στο βιβλίο του π. Π. Γκ., που παρουσιάζεται στο linkπου δίνουμε.
↧

Παγκοινιά: για τον άνθρωπο και την κοινωνία

July 2, 2015, 1:36 pm
↧
↧

Θ. Ι. Ρηγινιώτη, "Σημειώσεις για το Ισλάμ" (e-book)

July 3, 2015, 1:40 pm
$
0
0

Ηλεκτρονική έκδοση από την ωραία ιστοσελίδα euxh.gr.
Το βιβλίο κυκλοφορεί μόνο σε ηλεκτρονική μορφή. Μπορείτε να το διαβάσετε ολόκληρο ή να το κατεβάσετε σε μορφή pdf εδώ.

Σύντομη παρουσίαση

Δεν πρόκειται για μια μονογραφία για το Ισλάμ, αλλά για παράλληλη εξέταση επιμέρους θεμάτων, από τη σκοπιά του Ισλάμ και του χριστιανισμού, με στόχο, πρωτίστως, τη γνώση και κατανόηση του χριστιανισμού από τους μουσουλμάνους, αλλά και, δευτερευόντως, του Ισλάμ από τους χριστιανούς.

Περιεχόμενα του βιβλίου

Πρόλογος

Εισαγωγή: Επιστολή προς τους Έλληνες που ασπάστηκαν το Ισλάμ

Ο Προφήτης

Παύλος, το χριστιανικό ανάλογο του Μωάμεθ

Θεός: το μεγαλείο της δύναμης ή το μεγαλείο της αγάπης;

Ισλάμ και σεξουαλική δουλεία

Από τις σημειώσεις του αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη

Ο Ιησούς: Η θέση του Ισλάμ για τον Ιησού Χριστό

Η μαρτυρία του Πέτρου: Η διδασκαλία του αποστόλου Πέτρου για το Χριστό

Θαύματα και υπερφυσικές εμπειρίες στο Ισλάμ

Χριστιανικά θαύματα σε μουσουλμάνους

Πρώην μουσουλμάνοι, που αγίασαν ως χριστιανοί

Η διδασκαλία του χριστιανισμού για τη σωτηρία

Αντί επιλόγου: Συνεργείο διάσωσης και επισκευών (λίγα λόγια για την εν Χριστώ ζωή)

I.S.L.A.M.: I Sincerely Love All Muslims

"Ν": Επισκεφτείτε και τις ενότητές μας Ισλάμ, νεομάρτυρεςκαι σύγχρονοι μάρτυρες.
↧

Η μόνη τράπεζα που δεν έκλεισε &δε θα κλείσει ποτέ...

July 4, 2015, 12:29 pm
$
0
0

Ευχή

Η μόνη τράπεζα που δεν κλείνει ποτέ.
Η μόνη τράπεζα που σε περιμένει στο μεγαλύτερο θαύμα του σύμπαντος κόσμου.
Η μόνη τράπεζα που σε περιμένει σε ένα συμπόσιο άφεσης αμαρτιών και ζωής αιώνιας.
Η μόνη τράπεζα που δεν ζητά καταθέσεις υλικές και δεσμέυσεις, αλλά μια καρδιά αγαπητική.
Η μόνη τράπεζα που εκεί επάνω προσφέρεται ο Θεός ο ίδιος προσωπικά σε μια θυσία πραγματική.
Η μόνη τράπεζα όπου ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά χάριν.
Η μόνη τράπεζα που η αγκαλιά της είναι ανοιχτή για τον μετανοούντα άνθρωπο.
Η μόνη τράπεζα που ειναι ευχαριστιακή, αγαπητική, θυσιαστική.
Η μόνη τράπεζα όπου δεν περιμένεις, εσύ αλλά σε περιμένει εκείνη.

Η μόνη τράπεζα... Η Αγία Τράπεζα.

Και, παρακαλώ:

Έκκληση κοινής προσευχής για το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015
Προσοχή, αδέρφια, να μη χυθεί αίμα...
Κλαίμε για τις κλειστές τράπεζες κι όχι για τις κλειστές καρδιές
Άντε και πίστεψα - τώρα τι κάνουμε;
↧
Search

Συγκλονίζει το μήνυμα Ιάπωνα Ορθόδοξου Ιερέα που προσεύχεται για την Ελλάδα. Άγγλος πωλητής συγκεντρώνει χρήματα για το χρέος της Ελλάδας!

July 5, 2015, 11:48 am
$
0
0
 
Αγιορείτικο Βήμα, Ιεραποστολή

Σε μήνυμά του από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, την Ιαπωνία, ο ορθόδοξος Ιερέας Δημήτριος Τανάκα, ο οποίος έζησε στην Ελλάδα και σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, αναφέρεται στη χώρα μας με ένα πολύ συγκινητικό μήνυμα, λέγοντας τα εξής:
«Αγαπητοί μου Έλληνες και Ελληνίδες, αγωνιζόμενοι εν Χριστώ μετά παρρησίας και υπομονής. Η γενναιοδωρία σας είναι τόσο μεγάλη και ανεκτίμητη. Αυτό γνωρίζω πολύ καλά από τη δική μου εμπειρία. Μετά μεγάλης αγάπης και ελεημοσύνης, αποδέχθηκε όχι μόνο εμένα, αλλά και όλους όσους έρχονται σε σας, καλούς η κακούς. Ποτέ δεν παραπονέθηκε ακόμη και όταν κάποιοι ξένοι έκαναν κάτι δυσάρεστο για εσάς. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ξέρετε τι είναι η δικαιοσύνη. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, μας έχετε δώσει το φως.



Η Ελλάδα είναι το φως του κόσμου που αποκαλύπτεται από τον Θεό, το οποίο είναι απόρθητο από κανέναν. Είναι το φως να φωτίσει τον κόσμο και να λάμψει τις ψυχές των ανθρώπων. Αυτό γιατί η Ελλάδα αναφέρεται και γράφεται ως 希臘 στα Ιαπωνικά: το αιώνιο φως της ελπίδος. Το φως αυτό είναι τόσο λαμπρό και φωτεινό, που κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό.
Αν κάποιος είναι πρόθυμος να το αποδεχθεί και να φωτιστεί από αυτό, το μυαλό και ο νους του, θα ανοίξει και δει τον κόσμο, πραγματικό και αληθινό κόσμο, μπροστά του. Αντίθετα, αν κάποιος είναι απρόθυμος να το αποδεχθεί, θα επιστρέψει στο σκοτάδι, ακόμα και με τα μάτια του ανοιχτά, ακριβώς όπως ο Πλάτων περιγράφει στην παραβολή του σπηλαίου. Εγώ ταπεινώς πιστεύω και θέλω να είμαι ένας από τους φωτισμένους και αφυπνισμένους από την Ελλάδα και την Ορθοδοξία.
Η Ιαπωνία είναι μακριά και η προσευχή μου είναι ταπεινή. Είμαι αμαρτωλός και ανάξιος Θεού δούλος, αλλά όμως δεν έχω καμία αμφιβολία. Η Ελλάδα ζει διότι ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι πάντες είναι πάντα μαζί σας.
Κύριε και Θεέ μου Χριστέ, παρακαλώ να αξιώσετε εμένα τον αμαρτωλό και ανάξιο να Σας επικαλούμε και να πω: Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν. Αμήν.»

In a message from the country of the Rising Sun, Japan, the Orthodox priest Demetrios Tanaka, who lived in Greece and studied at the National University of Athens, refers to our country with a very touching message saying the following:
«My dear Greek men and women, fighting in Christ boldly and patience. Your generosity is so great and priceless. What I know very well from my own experience. After great love and mercy, accepted not only me but all who come to you, good or bad. I never complained even when some foreigners did something nasty to you. That is because you know what is justice. From ancient times until today, you have given us light.
Greece is the light of the world that is revealed by God, which is unassailable by anyone. It is light to illuminate the world and to shine the souls of men. This is why Greece refers written as 希臘 in Japanese: the eternal light of hope. This light is so bright and luminous, that no one can escape from it.
If someone is willing to accept it and to illuminate it, his mind and his mind will open and see the world, a true and real world in front of him. Conversely, if someone is unwilling to accept it, will be back in the dark, even with his eyes open, just as Plato describes in the parable of the cave. I humbly believe and I am one of the enlightened and awakened from Greece and Orthodoxy.
Japan is far away, and my prayer is humble. I am a sinner and unworthy servant of God, and yet I have no doubt. The Greece is living because Christ, the Virgin and the Saints everyone is always with you.
Lord and God Jesus, please claim me, a sinner and unworthy to invoke you and say: Christ has risen, and his enemies be scattered, and fygetosan by such person as that hated. Amen.»

Click:

Find an Orthodox Church in Japan. Discover Ancient Christian Faith in Japan.日本正教会を探す。 日本の古代キリスト教の信仰を発見。

Έρανος από Άγγλο πωλητή για να μαζευτεί το χρέος της Ελλάδας

  Έρανος από Άγγλο πωλητή για να μαζευτεί το χρέος

www.gossip-tv.gr
 
Ένας Βρετανός, ο 29χρονος Τομ Φίνεϊ, ξεκίνησε διαδικτυακό έρανο για την Ελλάδα προκειμένου να μαζέψει 1,6 δισεκατομμύρια.
Πάνω από 3500 άνθρωποι έχουν ήδη προσφέρει χρήματα και έχουν συγκεντρωθεί ως τώρα κάτι παραπάνω από 52.000 Ευρώ μέσα σε λίγες ώρες!

«Γιατί να μην ξεκαθαρίσουμε εμείς οι λαοί αυτό το θέμα;» έγραψε ο νεαρός που είχε την ιδέα και ξεκίνησε τον διαδικτυακό έρανο και πρόσθεσε: «Η ΕΕ είναι πατρίδα 503 εκατομμυρίων ανθρώπων. Αν όλοι δώσουμε λίγα ευρώ, μπορούμε να σώσουμε την Ελλάδα και σύντομα να τους ξαναβάλουμε στον εύκολο δρόμο. Εύκολο».

Και συνέχισε λέγοντας: «Ελάτε, ας παραγγείλουμε μία χωριάτικη σαλάτα, μαζί με λίγο ούζο ή ένα ποτήρι Ασσύρτικο κρασί κι ας ξεκαθαρίσουμε αυτό το χάλι... Για 3 ευρώ θα πάρετε μία καρτ ποστάλ του Αλέξη Τσίπρα από την Ελλάδα. Θα φτιαχτούν εκεί και θα ταχυδρομηθούν από την Ελλάδα, για να δώσουμε λίγη ώθηση στους τυπογράφους και τα ταχυδρομεία. Για 6 ευρώ, θα πάρετε μία χωριάτικη. Για 10 ευρώ, ένα μικρό μπουκάλι ούζο, για 25 ένα μπουκάλι ελληνικό κρασί».
Όσο για το εάν κάποιος δώσει όλο το ποσό ανέφερε, ο Τομ αρχικά αλλά στη συνέχεια αυτή η προσφορά αποσύρθηκε: «Για 1,6 δισ., θα σας βρούμε ένα ελληνικό νησί. Εκτιμάται ότι υπάρχουν 1.200-6.000 στην Ελλάδα και ένα θα σας ανήκει. Αυτό θα πρέπει βέβαια να επικυρωθεί από τον ίδιο τον Ελληνα πρωθυπουργό».
 
Και καταλήγει: «ΟΚ, μπορεί να χρειαστεί λίγο για να μπουν τα χρήματα στην ελληνική οικονομία αλλά, διάολε, τι έχουμε να χάσουμε;» ο οποίος άνοιξε λογαριασμό στο Indiegogo. Όλα δε τα έσοδα θα πάνε στους Έλληνες και όλα τα προϊόντα φυσικά θα είναι ελληνικά.

Η κίνησή τους πήρε τεράστια δημοσιότητα ήδη και ενώ τα πρώτο 24ωρο δεν υπήρξε ανταπόκριση, τις τελευταίες ώρες ξεκίνησε η κάθετα ανοδική πορεία των προσφορών του κόσμου υπέρ της Ελλάδας. Ο ίδιος αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει κάποια πράγματα και να απαντήσει κάποιες ερωτήσεις για αυτό που ξεκίνησε να κάνει.

"Από τη στιγμή που τα media έδωσαν δημοσιότητα στην προσπάθειά που γίνεται να μαζευτεί από τον απλό κόσμο το χρέος θεώρησα ότι πρέπει να διευκρινήσω κάποια πράγματα

-Ποιος είσαι;
«Είμαι ένας 29χρονος από το York στη Βόρεια Αγγλία και μένω στο Bethnal Green στο Λονδίνο. Εγράζομαι σε κατάστημα με παπούτσια εδώ.»

-Αυτός ο έρανος είναι μια πλάκα;
«Όχι βέβαια. Μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι είναι πλάκα αλλά το Crowdfunding νομίζω ότι μπορεί να δώσει τη λύση σε αυτό που συμβαίνει. Κουράστηκα να βλέπω το θέμα της Ελληνικής κρίσης να κάνει κύκλους ενώ οι πολιτικοί ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα κι ενώ όλο αυτό επηρεάζει αληθινούς ανθρώπους.»

-Πώς αντιμετωπίστηκε ως τώρα η καμπάνια που ξεκίνησες;
«Είμαι βαθιά συγκινημένος από την αντιμετώπιση του κόσμου και τα μηνύματα που λαμβάνω. Είναι όλα απίστευτα θετικά. Έχω λάβει χιλιάδες tweets,emails και μηνύματα συμπαράστασης και ευχαριστήρια»

-Όλο αυτό είναι απλά μια δήλωση συμπαράστασης;
«Όχι δεν είναι μόνο αυτό είναι μια παργματική προσπάθεια να γίνει όντως κάτι. Είναι πολύ σημαντικό να τεθεί επιτέλους το θέμα της εξαθλίωσης των ανθρώπων αυτή τη στιγμή. Και όχι μόνο η προβολή των προφίλ των πολιτικών. Μπορούμε να βοηθήσουμε τα ξαδέρφια μας τους Έλληνες απλά αγοράζοντας υπέροχα Ελληνικά προϊόντα που παράγουν, όπως η φέτα, το κρασί, οι ελιές και πολλά άλλα. Και ίσως να σκεφτούμε την Ελλάδα ως προορισμό των διακοπών μας. Αυτή είναι η ιδέα σε γενικές γραμμές και αυτά που κερδίζουν όσοι συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή δίνοντας χρήματα. Η ανταλλαγή προϊόντων θα βοηθήσει τον κόσμο στην Ελλάδα να βγει από αυτήν την δύσκολη κατάσταση».

-Γιατί πια δεν προσφέρεται το Ελληνικό νησί, όπως στην αρχή της διαδικασίας που ξεκίνησες;
«Είχα βάλει ένα μικρό νησί ως προσφορά για όποιον θα προσέφερε 1,6 bn σκεπτόμενος ότι ο κ Τσίπρας θα το αποδεχόταν με χαρά αλλά η εταιρεία IndieGoGo που επιτρέπει την διαδικασία αυτή του εράνου μου έστειλε Mail ότι θα πρέπει να αφαιρεθεί καθώς δεν υπάρχει τέτοια επίσημη συμφωνία. Έλαβα και κάποια mail από Ελλάδα που έγραφαν ότι αυτό είναι προσβλητικό και ζητώ συγγνώμη αν κάποιος το είδε έτσι. Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να πουληθεί ένα νησί όπως το Ιnchmarnock, που είναι μικρό και βρίσκεται στις ακτές της Σκωτίας αν αυτό έλυνε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας μου».

-Έχεις ασχοληθεί με την πολιτική της Ελλάδας ξανά;
«Όχι ποτέ. Και ειλικρινά βλέπω αυτήν την καμπάνια ως ένα τρόπο να βοηθηθεί ο ελληνικός λαός και όχι να εμπλακώ προσωπικά με την πολιτική».

-Ήρθες σε επαφή με τους Ευρωπαίους ηγέτες;
«Όχι, μέχρι στιγμής δεν έχω έρθει σε επαφή με κανένα Ευρωπαίο ηγέτη αλλά άκουσα μια φήμη από ένα δημοσιογράφο ότι ο κ. Τσίπρας ήθελε να έρθει σε επαφή μαζί μου".

-Τι θα γίνει αν ο οικονομικός στόχος δεν πιαστεί:
«Όλα τα χρήματα θα επιστραφούν σε αυτούς που τα κατέθεσαν. Ελπίζω όμως ότι θα τα καταφέρουμε».

-Τα προϊόντα είναι συμβολικά;
“Όχι, δεν είναι. Όλα τα προϊόντα θα είναι από την Ελλάδα και made in Greece και θα σταλούν από την Ελλάδα.»

-Πιστεύεις ότι οι Ευρωπαίοι είναι αρκετά γενναιόδωροι;
«Οι Ευρωπαίοι σε γενικές γραμμές είναι γενναιόδωροι, ίσως η Κα Merkel και ο κ. Cameron να είναι η εξαίρεση. Είναι 500 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα κόστιζε πολύ λίγο στον καθένα μας αν αποφασίζαμε να λύσουμε το θέμα μόνοι μας. Είμαι πεπεισμένος ότι ο κόσμος της Ευρώπης θα ανταποκριθεί και σύντομα θα σηκώνουμε το ποτήρι μας με το ούζο και θα κάνουμε ένα μεγάλο γλέντι».

-Τι θα γίνει με τα χρήματα που συγκεντρώνονται;
«Όλα τα χρήματα θα πάνε στον Ελληνικό λαό. Είτε μέσω της κυβέρνησης είτε μέσω άλλων δρόμων».

-Πώς μπορεί η Ελληνική Κυβέρνηση να δεχτεί αυτά τα χρήματα;

«Εδώ περιμένω από την εταιρείας IndieGoGo να με βοηθήσει με αυτό το θέμα. Αν και πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί και πιο ικανοί από εμένα να λύσουν το θέμα και θα είναι πρόθυμοι να το κάνουν.»

-Πιστεύεις ειλικρινά ότι μπορεί και επιτευχθεί ο στόχος αυτός;
“Το ελπίζω πραγματικά. Θα είναι και μια τεράστια νίκη για την δυναμική των ανθρώπων, του λαού.. Ναι είναι ένας υψηλός στόχος αλλά ειλικρινά είναι εφικτός αφού είναι πολύ μικρό το ποσό που χρειάζεται να διαθέσει κάθε άτομο ουσιαστικά.»

-Θα πάς στην Ελλάδα για να στείλεις τις κάρτες;
«Θα το ήθελα πάρα πολύ και να τις στείλω ο ίδιος. Και τις κάρτες και τις σαλάτες με αργαζόμενους Έλληνες και μια ώθηση στην Ελληνική οικονομία”

-Πόσα χρήματα έβαλες ο ίδιος στον έρανο αυτό που ξεκίνησες;
«Έβαλα την αξία ενός μπουκαλιού με ούζο! Μόνο 10 Ευρώ. Αν αυτό το κάνει 1 στους Ευρωπαίους θα φτάσουμε στο στόχο!»

Englishman raises money for Greece’s debt! !

https://www.indiegogo.com/greek-bailout-fund.html#/story
Let’s just get Greece sorted

All this dithering over Greece is getting boring. European ministers flexing their muscles and posturing over whether they can help the Greek people of not. Why don’t we the people just sort it instead?

The European Union is home to 503 million people, if we all just chip in a few Euro then we can get Greece sorted and hopefully get them back on track soon. Easy.
What We Need & What You Get

€1.6bn is what the Greeks need. It might seem like a lot but it’s only just over €3 from each European. That’s about the same as half a pint in London. Or everyone in the EU just having a Feta and Olive salad for lunch.

So come on, order a Feta and Olive salad, maybe wash it down with an Ouzo or glass of Assyrtiko greek wine and let’s sort this shit out.

Pledge €3 and get a postcard sent from Greece of Alex Tsipras, the Greek Prime Minister. We’ll get them made and posted in Greece and give a boost to some local printers and post offices.

Pledge €6 and get a greek Feta and Olive salad

Pledge €10 and get a small bottle of Ouzo sent to you

Pledge €25 and get a bottle of Greek wine
Is that really all it would take?

OK, it might be a short while for the cash to get fully into the Greek economy, but hell – what is there to lose? Another Tesco Meal deal? Ah well.
You get some tasty Greek things.

We promise that all profits will go to the Greek people and all products will be 100% Greek.
FAQs and Press/Media

Since this has been covered in the media and gone fantastically well so far, I’ve been asked a lot of questions. I’ve tried to answer some more below:

Who are you?

I’m 29 years old and from York, Yorkshire in the North of England but live in Bethnal Green, London. I currently work in a shoe shop in London.

Is this a joke?

No. Crowdfunding can really help because it’s just a case of getting on and doing it. I was fed up of the Greek crisis going round in circles, while politicians are dithering, this is affecting real people. While all the posturing is going on, then it’s easy for the politicians to forget that. I just thought, sod it, I’ll have a crack.

Why Greece?

This isn’t just about Greece, but about the Greek people, the working classes and trying to help other ordinary people across the world. If governments, corporations or banks won’t help, what can we do but band together. If we don’t reach that target, what a wonderful message it sends out. It shows that whether you’re a working class lad in Yorkshire, Scotland or Athens other people around the world care about you, even if your government has forgotten. You can make a difference.

It shows that so many people care about giving to people when they need it most, not kicking them while they’re down. To help an economy recover we need investment and stimulus, not cuts and austerity.

How has the campaign been received?

I’ve been overwhelmed by the response, it’s been incredibly positive. I’ve received so many tweets, emails and messages of support and thanks. I started the campaign as quite a practical endeavour, €3 from everyone in Europe – that’ll sort it. But it has really struck a chord with so many people emotionally. I feel quite emotional about it all myself now, I’ve had to have a sit down and a strong cup of Yorkshire Tea!

Are you just making a statement/some kind of point?

This is a real attempt to do something. But at the very least it’s important to raise the issue of the plight of the Greek people at this time. Not just the profiles of politiicians. We can help our Greek cousins by buying wonderful Greek produce such as feta, olives, wine and more. And maybe considering Greece as a holiday destination. That’s part of the idea behind each of the perks on the crowdfunding page. Trade will help Greece and the Greek people out of their current situation.

Have you been involved in Greek Politics before?

I’ve never been involved in Greek politics. I see the campaign as more of a helping the Greek people than getting involved with politics.

Have you been in touch with European or Greek leaders.

I’ve not yet been in touch with any European leaders, but I heard a rumour from a journalist that Mr Tsipras wanted to get in touch.

Do you have any link to IndieGoGo?

I’ve never been involved with IndieGoGo before.

What happens if you don’t make the target?

All the money is refunded. Hopefully we’ll make it though!

Are the products real or symbolic?

It’s not symbolic – all products would be sourced from Greece, made in Greece and sent from Greece.

Do you think Europeans are generous enough?

Europeans are pretty generous on the whole, maybe Ms Merkel and Mr Cameron are the exception. There are 500 million people in the EU and actually, it wouldn’t cost each person much to just sort it out ourselves. I’m confident the people of Europe will get this campaign and some time soon we’ll all be raising a glass of Ouzo and having a bloody great big celebration.

What will happen to the money?

We promise that all profits will go to the Greek people. Whether that be via the government accepting it or by other means.

How can the Greek government accept your money?

That’s one for IndieGoGo to help me with! Thought I suspect that there’ll be plenty of people, better qualified than I am, that would be willing to help.

Do you think that you can reach the target?

I hope very much that the campaign will reach the target, I think it will be a victory for people power. Yes it’s a tall order but I truly believe it can be effective, remember it’s a very small amount per person we’re looking for.

Will you go to Greece to send the postcards?!

I’d love to go to Greece to send the postcards myself. The postcards and salads would be put together in Greece, employing Greeks and contributing to the Greek economy.

How much have you personally put in?

I’ve put in for a bottle of Ouzo, which is just €10 – if 1 in 3 Europeans did the same, we’d get to the target!
↧

Θ'αρνιόμουν το Χριστό, αν ήταν να σκοτώσουν τα παιδιά μου;

July 6, 2015, 1:03 am
$
0
0
 
Φωτο από εδώ
Ευχή

Μιλώντας κάποτε στο αρχονταρίκι [αίθουσα φιλοξενίας]αγιορείτικης Μονής, ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς αναφέρθηκε στην αγιασμένη μορφή του πατέρα του. Θυμήθηκε ότι στα χρόνια της αθεϊστικής Γιουγκοσλαβίας, τότε που κανείς δεν τολμούσε να πάει στην Εκκλησία, ο πατέρας του τούς έπαιρνε και τους πήγαινε τακτικά για να κοινωνουν. Στο χωριό, του είχαν προτείνει να γίνει δάσκαλος, επειδή είχε τελειώσει Λύκειο. Κι εκείνος απάντησε: «Δεν θέλω να αναλάβω, γιατί θα αναγκαστω να διδάσκω αθεΐα».

«Ένα βραδάκι», διηγείται ο επίσκοπος Αμφιλόχιος, «μετά τις αγροτικές δουλειές, είχαμε μαζευτεί όλα τα αδέλφια μου, επτά παλληκάρια, και συζητούσαμε περί ομολογίας της πίστεως. Ο μακαρίτης ο μεγαλύτερος αδελφός μου ελεγε ότι δεν πρέπει να εξωτερικεύουμε την πίστη μας. Εγώ, τεταρτοετής της Θεολογικής Σχολής τότε, έλεγα το αντίθετο.

Ο πατέρας άκουγε τη συζήτηση και σε μία στιγμή λέει:
Ακούστε, παιδιά μου. Έχω εσάς, επτά γιους, και είμαι έτοιμος να χύσω και την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για σας. Όμως να θυμάστε αυτό που σας λέω: Αν ερχόταν κάποιος να μου πει: «Διάλεξε. Ή θα αρνηθείς το Χριστό, ή θα σου σκοτώσουμε τους επτά γιους», εγώ θα έλεγα (και τον πιάσανε τα κλάματα τον καημένο): «Ο Θεός τα έδωσε. Ο Θεός τα πήρε (*). Δεν είναι δικά μου. Του Θεού είναι. Το Χριστό δεν Τον αρνούμαι».

(*) Η απάντηση του δικαίου Ιώβόταν τον πληροφόρησαν ότι σκοτώθηκαν τα παιδιά του.

«Έκλαιγε σαν μικρό παιδί. Μου έχει μείνει άκόμα», έλεγε ο επίσκοπος Αμφιλόχιος.

Ο αγιασμένος Σέρβος πατέρας δεν είπε κάτι καινούργιο. Με την ομολογία του (έστω κι αν δεν βρέθηκε στη δύσκολη θέση να την εφαρμόσει) προστέθηκε στη μεγάλη χορεία των αγίων γονέων, που ενθάρρυναν και ήταν παρόντες στο μαρτυρικό θάνατο των παιδιών τους και οι περισσότεροι τους ακολούθησαν στο μαρτύριο: Αγία Σολομονή (μάνα των αγίων Επτά Μακκαβαίων), η μητέρα του αγίου Μελίτωνα (ενός από τους Σαράντα Μάρτυρες), Αγία Ανθία (μάνα του αγίου Ελευθερίου), Αγία Σοφία με τις τρεις θυγατέρες της και πολλοί άλλοι.

Τα συγκλονιστικά λόγια του πατέρα που αναφέραμε, ουσιαστικά θέλουν να δηλώσουν το εξής απλό: «Αν αρνηθώ το Χριστό, τότε παύω να είμαι Πατέρας σας (το Π με κεφαλαίο). Και αντί για την ανάμνηση της ζωογόνου πατρικής αγκαλιάς, σας αφήνω μία θανατηφόρα κληρονομιά. Σας τραβάω, με το παράδειγμά μου, σε ένα δρόμο αιώνιου θανάτου και καταστροφής. Κι εγώ δεν σας γέννησα για να καταστραφείτε και να χαθείτε για πάντα. Σας γέννησα για να σωθείτε και για να ζείτε για πάντα Ζωή Αληθινή. Γι’ αυτό καλύτερα να σας καμαρώνω - Αιώνια Ζωντανούς - Μάρτυρες της Αλήθειας, παρά εσείς να επιβιώσετε με το στίγμα: “Τα παιδιά του αρνησίχριστου” και εγώ να είμαι αναπολόγητος στο φοβερό βήμα του Χριστού»!

Με τις ευχές και τις πρεσβείες όλων των αγίων γονέων της Εκκλησίας μας, ας ανοίγουμε σωστά τις αγκαλιές μας για τα παιδιά μας, δίνοντάς τους αγάπη, που τα τρέφει και τα σώζει. Και αυτό θα γίνεται πραγματικότητα, μόνο όταν εμείς αγωνιζόμαστε σταθερά να ζούμε μέσα στην Αγκαλιά του Θεού, στην Εκκλησία Του.

Περιοδικό Λυχνία Νικοπόλεως - Τεύχος Απριλίου - π. Β. Λ.

Δείτε επίσης:

Για μητέρες, μαμάδες, μανούλες και τα παιδιά τους 
"Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή"(γέροντας Πορφύριος)
"Επάγγελμα γονιός"ή "δυο εχθροί σ'ένα μαξιλάρι" 
Σήμερα γιατί δεν έχουμε πολλούς αγίους;
Νεογέννητο παιδί και προσευχή
Ο θάνατος των παιδιών και ο Θεός
Άγιοι της διπλανής πόρτας
Ορθόδοξος γάμος: ένας δρόμος που περπατιέται στη γη, αλλά καταλήγει στον ουρανό(είναι το 2ο κομμάτι του post)
Σύγχρονοι μάρτυρες
↧
↧

Saint Sisoës the Great before the tomb of Alexander the Great

July 6, 2015, 2:38 pm
$
0
0

  
Icon from here
Orthodoxwiki
Ελληνικά για τον άγιο εδώ

Saint Sisoës the Great, also Sisoi the Great, Sisoy the Great, Sisoes of Sceté or Shishoy (†429 AD)[note 2] was a solitarymonk, pursuing asceticism in the Egyptian desert in a cave sanctified by the prayerful labors of his predecessor, St Anthony the Great. For his sixty years of labor in the desert, St Sisoës attained to sublime spiritual purity and he was granted the gift of wonderworking, so that by his prayers he once restored a dead child back to life. His feast day is observed on July 6 / July 19.[note 3][note 4]

Life

Saint Sisoës was an Egyptian by birth. Having withdrawn the world from his youth, he retired to the desert of Sceté, and lived some time under the direction of abbot Hor. The desire of finding a retreat yet more unfrequented induced him to cross the Nile and hide himself in the mountain where St. Antony died some time before.

Extremely strict with himself, Abba Sisoës was very merciful and compassionate to others, and he received everyone with love. The reputation of his sanctity became so illustrious as to merit the full confidence of all the neighbouring solitaries. Some even came a great distance to be guided in the interior ways of perfection; and, in spite of the pains he took he was forced to submit his love of silence and retreat, to the greater duty of charity.

To those who visited him, the saint first of all always taught humility, as the most necessary virtue. When one of the monks asked how he might attain to a constant remembrance of God, St Sisoës remarked, "That is no great thing, my son, but it is a great thing to regard yourself as inferior to everyone else. This leads to the acquisition of humility." Thus, while he never lost sight of the divine presence, it was ever accompanied with the consciousness of his own nothingness and misery. Asked by the monks whether one year is sufficient for repentance if a brother sins, Abba Sisoës said, "I trust in the mercy of God that if such a man repents with all his heart, then God will accept his repentance in three days."

He often passed two days without eating, and was so rapt in God that he forgot his food, so that it was necessary for his disciple Abraham to remind him that it was time to break his fast.

His prayer was so fervent that it often passed into ecstacy, his heart becoming inflamed with divine love.

It was a maxim with him, that a solitary ought not to choose the manual labour which is most pleasing to him. His ordinary work was making baskets. He was tempted one day as he was selling them, to anger; instantly he threw the baskets away and ran off. By efforts like these to command his temper he acquired a meekness which nothing could disturb.

His zeal against vice was without bitterness; and when his monks fell into faults, far from affecting astonishment or the language of reproach, he helped them to rise again with a tenderness truly paternal.

Some Arians had the impudence to come to his mount, and utter their heresy before his disciples. The saint, instead of an answer, desired one of the monks to read St. Athanasius’s treatise against Arianism, which at once stopped their mouths and confounded them. He then dismissed them with his usual good temper.

The saint said one time, “I am now thirty years praying daily that my Lord Jesus may preserve me from saying an idle word, and yet I am always relapsing.” Thus he was singularly observant of the times of retirement and silence, and kept his cell constantly locked to avoid interruption, and always gave his answers to those who asked his advice in the fewest words.
 
Death

When St Sisoës lay upon his deathbed, the disciples surrounding the Elder saw that his face shone like the sun. They asked the dying man what he saw. Abba Sisoës replied that he saw St Anthony, the Prophets, and the Apostles. His face increased in brightness, and he spoke with someone. The monks asked, "With whom are you speaking, Father?" He said that angels had come for his soul, and he was entreating them to give him a little more time for repentance. The monks said, "You have no need for repentance, Father" St Sisoës said with great humility, "I do not think that I have even begun to repent."

After these words the face of the holy abba shone so brightly that the brethren were not able to look upon him. St Sisoës told them that he saw the Lord Himself. Then there was a flash like lightning, and a fragrant odor, and Abba Sisoës departed to the Heavenly Kingdom.
 
Hymns

Troparion - Tone 1

Dweller of the desert and angel in the body,
you were shown to be a wonder-worker, our God-bearing Father Sisoës.
You received heavenly gifts through fasting, vigil, and prayer:
healing the sick and the souls of those drawn to you by faith.
Glory to Him who gave you strength!
Glory to Him who grant-ed you a crown!
Glory to Him who through you grants healing to all!

Kontakion - Tone 4

In asceticism you were revealed to be an earthly angel,
continually enlightening the thoughts of the faithful with divine signs.
Therefore we honor you with faith, venerable Sisoes.

Troparion - Tone 5
 
From your youth you followed the angelic life
And were therefore filled with many godly gifts.
O Sisoës, emulator of the angels,
In the hour of your going forth from this life,
You shone resplendently as the sun
Revealing your glory and illuminating our souls!
 
Notes

↑ Concerning the icon of St. Sisoës staring over the dead bones of Alexander the Great, we do not know for sure if this depicts a historical event. We do not have a historical account of what the icon describes until its depiction first starts appearing in monasteries in Greece following the Fall of Constantinople in 1453. The most famous examples come from the Holy Trinity Monastery and Varlaam Monastery at Meteora, and at Hosios Loukas. It is not implausible that the depiction of Sisoës lamenting over the tomb of Alexander is a historical event lost to us in document form but survives only in iconography. In many ways, the iconographic tradition is just as reliable historically as is a written document, since Sisoës was a contemporary of the events surrounding Emperor's Theodosius' series of decrees outlawing the worship of pagan gods, among whom Alexander was to the fore. In Alexandria, the Christians rioted and destroyed the Serapeum, the leading pagan temple. This is the time that Alexander's remains finally disappear from history.

↑ This saint must not be confounded with two other Sisoës, who lived in the same age:
One, surnamed the Theban (from the Thebaid), lived at Calamon, in the territory of Arsinoe.
Another had his cell at Petra. 

↑ In some Latin Calendars his feast day was held on July 4.
 
↑ Patristic scholar and Roman Catholic theologian Cotelerius (1629-1686) bestowed much space on abbat Sisoë in his Ecclesiæ Græcæ Monumenta, t. i. 662-678.
 
Sources

Orthodox 

Venerable Sisoes the Great. OCA - Feasts and Saints.
Great Synaxaristes (Greek): Ὁ Ὅσιος Σισώης ὁ Μέγας. 6 Ιουλίου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ.
Sisoes the Great and the Contemplation of Death as a Means to True Life in Christ. MYSTAGOGY: The Weblog of John Sanidopoulos. Monday, July 6, 2009.
(Many incidents from the life of St. Sisoës can be found in the Sayings of the Desert Fathers (Apophthegmata to Pateron)).

Other

Rev. Alban Butler (1711–73). St. Sisoes or Sisoy, Anchoret in Egypt. The Lives of the Saints. Volume VII: July. 1866. (Bartleby.com).
Rev. G.T. Stokes (D.D.). SISOË. In: William Smith and Henry Wace. A Dictionary of Christian Biography, Literature, Sects and Doctines. Volume IV: Naamanes—Zuntfredus. London: John Murray, Albermarle Street, 1887. p.705.
Andrew Chugg. The Quest for the Tomb of Alexander the Great. Lulu.com, 2007.

Click:

Three girls of July

Orthodox mission in Tropical Africa
↧

Three girls of July - Άγιοι των ημερών (6-8 Ιουλίου)

July 6, 2015, 2:49 pm
$
0
0
↧

Όταν ο Λούθηρος ίδρυε τον προτεσταντισμό…

July 8, 2015, 6:12 am
$
0
0

Φωτο από εδώ

Ο Λούθηρος (1483-1546) θυροκόλλησε στο μητροπολιτικό ναό της Βιτεμβέργης τις περίφημες 95 Θέσεις του ενάντια στις αυθαιρεσίες του παπισμού το 1517. Αυτή θεωρείται η γενέθλια χρονιά του προτεσταντικού κινήματος.
Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1508, στη Βόρεια Ρωσία, ένας μεγάλος ορθόδοξος χριστιανός άγιος, ο άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ, είδε την Αγία Τριάδα, βιώνοντας μια εμπειρία παρόμοια με του Αβραάμ στην Παλαιά Διαθήκη. Οι τρεις ουράνιοι Επισκέπτες τον καθοδήγησαν για την ίδρυση του μοναστηριού του, ενός από τα σημαντικότερα πνευματικά κέντρα της Ορθόδοξης Ρωσίας.
Ας πούμε εδώ ότι ο μοναχισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας – ένας δρόμος θεραπείας της ψυχής από τα πάθη και ένωσης του ανθρώπου με το Θεό, το συνάνθρωπο και όλη την κτίση – έχει βαθιές ρίζες στην Αγία Γραφή (π.χ. Ματθ. 19, 10-12, Λουκ. 1, 80, Α΄ Κορινθ. 7, 32-34. 38, κ.τ.λ.) και είναι εντελώς διαφορετικός από το στρατευμένο μοναχισμό του καθολικισμού, τον οποίο αποστράφηκε ο Λούθηρος.
Το σώμα του αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ παραμένει άφθαρτο ακόμη και σήμερα, χωρίς βέβαια να είναι ταριχευμένο. Το αθεϊστικό καθεστώς της ΕΣΣΔ το είχε σε μουσείο και το επέστρεψε στην Εκκλησία το 1998. Κατά τη θεία λειτουργία, που έγινε την ημέρα της επιστροφής του, ανάβλυσε μύρο μπροστά σε όλο τον κόσμο.

Το σώμα του αγ. Αλεξάνδρου του Σβιρ
Φυσικά, μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω: ποιος είναι σημαντικότερος διδάσκαλος των χριστιανών και εγκυρότερος ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, ο άγιος Αλέξανδρος του Σβιρ ή ο Λούθηρος; Όμως αυτό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας με τούτο το άρθρο είναι κάτι άλλο.
Την εποχή που ο Λούθηρος και ο Καλβίνος δημιουργούσαν τη Μεταρρύθμιση, στα ορθόδοξα χριστιανικά μοναστήρια της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς σε τμήματα και της Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, ζούσαν εκατοντάδες άγιοι, άντρες και γυναίκες. Επίσης, στις πόλεις και τα χωριά αυτών των περιοχών, υπήρχαν βέβαια και άπιστοι, ανήθικοι και αμετανόητοι αμαρτωλοί (όπως σε κάθε τόπο, κάθε εποχή), όμως ζούσαν επίσης εκατομμύρια αληθινοί χριστιανοί με αυθεντική πίστη, ανάμεσα στους οποίους ζούσαν αμέτρητοι «μικροί» και «μεγάλοι» άγιοι, πολλοί από τους οποίους ήταν θαυματουργοί, ακριβώς όπως βλέπουμε στις Πράξεις των Αποστόλων ότι ήταν οι μαθητές του Ιησού Χριστού.
Οι άγιοι αυτοί, καθένας από τους οποίους δεν είναι λιγότερο σημαντικός από το Λούθηρο ή τον Καλβίνο, ήταν μαθητές και πνευματικά παιδιά των αγίων της προηγούμενης γενιάς, και αυτοί με τη σειρά τους της προηγούμενης κ.ο.κ., φτάνοντας μέχρι τους αποστόλους και τους μαθητές τους, τον 1ο αιώνα μ.Χ. Όλοι τούτοι δεν χρειάστηκε να έρθουν σε ρήξη με την Εκκλησία, στην οποία ανήκαν, ούτε να δημιουργήσουν μια νέα εκδοχή του χριστιανισμού, γιατί αυτή η Εκκλησία δεν άλλαξε τη διδασκαλία και τον τρόπο ζωής της (όπως ο παπισμός), αλλά ήταν ακριβώς η ίδια Εκκλησία που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός και καθοδήγησε το Άγιο Πνεύμα διά των αγίων αποστόλων και των μαθητών τους, των αγίων του 2ου αιώνα μ.Χ. και κατόπιν των αγίων του 3ου αιώνα και του 4ου κ.ο.κ., μέχρι και σήμερα.

Δυστυχώς, οι περισσότερες από τις περιοχές αυτές, κατά τα χρόνια του Λούθηρου, βρίσκονταν υπό οθωμανική κατοχή, αυτό όμως δεν εμπόδισε τους χριστιανούς να αναπτύσσονται πνευματικά μέσα στην Εκκλησία και να προοδεύουν σε ενότητα με το Χριστό και μεταξύ τους, όπως συνέβαινε και στους αιώνες των ρωμαϊκών διωγμών.
Οι προτεστάντες πολεμούσαν ενάντια σε μια φοβερή αίρεση, τον παπισμό, όμως δίπλα τους, σε μικρή απόσταση, συνέχιζε να ανασαίνει η αρχαία Εκκλησία των πρωτοχριστιανικών χρόνων, η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία ζει ακόμη και σήμερα, χωρίς να έχει σπάσει ποτέ το νήμα που τη συνδέει με την Εκκλησία των αποστόλων και των πρώτων χριστιανών.
Εντελώς δειγματοληπτικά θα κατονομάσουμε δώδεκα μόνον (εκτός από τον άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ) από τους ορθόδοξους αγίους που έζησαν το 16ο αιώνα, δηλ. την εποχή του Λούθηρου:

Άγιος Νεκτάριος ο Καρεώτης (†1500).

Άγιος νεομάρτυρας Μαλαχίας από τη Ρόδο, που τον σούβλισαν ζωντανό (†1500).

Άγιος Νείλος της Σόρα (1433-1508).
Ο άγιος Δαβίδ της Εύβοιας

Άγιος Δαβίδ της Εύβοιας († α΄ μισό 16ου αι.).

Άγιος Ιωάννης ο Ράπτης, ο Νεομάρτυρας, εξ Ιωαννίνων (1500 - 1526).
 
Άγιος Θεόφιλος ο Μυροβλύτης (†1548).

Άγιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω († περίπου 1550).

Άγιος Αρσένιος του Κόμελ (†1550).

Άγιοι Νεκτάριος (†1550) και Θεοφάνης (†1544), οι Αψαράδες.

Άγιος Τιμόθεος, αρχιεπίσκοπος Ευρίπου (†1590).

Άγιος Μελέτιος Πηγάς, πατριάρχης Αλεξανδρείας (1549-1601).

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε, αν και είναι λίγο μεταγενέστερος, και τον άγιο Κύριλλο Λούκαρι (1572-1638), πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και μάρτυρα, που ας μου επιτραπεί να πω ότι οι αγώνες και τα συγγράμματά του είναι καταφανώς εφάμιλλα εκείνων του Λούθηρου.

Ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αρχαία Εκκλησία, η Εκκλησία των αποστόλων, του Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος, το έχουν διαπιστώσει χιλιάδες σύγχρονοι προτεστάντες, καθώς και ρωμαιοκαθολικοί, μελετώντας τις πρωτοχριστιανικές πηγές, και πολλοί από αυτούς βρίσκουν το θάρρος να επιστρέψουν σ’ αυτή την πρωτοχριστιανική Εκκλησία, εγκαταλείποντας τους αμφίβολους δρόμους του καθολικισμού ή του προτεσταντικού μωσαϊκού και γενόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί.
Σίγουρα μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι της «Ευαγγελικής Ορθόδοξης Ιεραποστολής της Αρχιεπισκοπής Αντιοχείας», στις ΗΠΑ, μιας προτεσταντικής ομολογίας που προσήλθε σύσσωμη στην Ορθοδοξία το 1987 μετά από οργανωμένη και ενδελεχή έρευνα των πηγών του χριστιανισμού. Η ιστορία τους υπάρχει στο βιβλίο του μακαριστού π. Πήτερ Γκίλκουιστ (†2012) «Καλώς ήρθατε στο σπίτι σας» (παρουσίαση εδώ).
Όμως πολλές άλλες περιπτώσεις μπορεί να δει ο ενδιαφερόμενος εδώ:

Travelers on the way to light
Journey to Orthodoxy
Εμπειρίες μεταστροφής

Σημείωση: Ορθόδοξη Εκκλησία και Αγία Γραφή

Αν και είναι εσφαλμένηη προτεσταντική άποψη ότι η αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους περιορίζεται στην Αγία Γραφή (η αποκάλυψη του Θεού στους αγίους συνεχίζεται σε όλες τις εποχές – όχι όμως ως προνόμιο μιας σιδηράς εκκλησιαστικής οργάνωσης, αλλά ως συνέπεια της ενότητας κάθε αγίου ξεχωριστά με το Θεό), όμως πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας (οι Πατέρες της Εκκλησίας) είναι και μεγάλοι ερμηνευτές της Αγίας Γραφής.
Αυτό θα το διαπιστώσουμε αν διαβάσουμε τα έργα τους, όπως π.χ. των αγίων Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη του Χρυσοστόμου, Μάξιμου Ομολογητή και γενικά όλων των Πατέρων. Από τους σύγχρονους με εμάς, ας αναφέρουμε το Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ (†1993 [φωτο]), που τα έργα του είναι γεμάτα παραπομπές στην Αγία Γραφή.
Παρατηρούμε επίσης ότι οι προσευχές και οι λατρευτικές τελετές της Ορθόδοξης Εκκλησίας (που κατά κανόνα είναι αρχαιότατες) είναι γεμάτες από Ψαλμούς του Δαβίδ και άλλα αποσπάσματα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ενώ και τα υμνογραφικά έργα που ψάλλονται σ’ αυτές (που τα κυριότερα είναι έργα αγίων, εμπνευσμένων από το Θεό όπως και οι συγγραφείς των ποιητικών βιβλίων της Αγίας Γραφής) επίσης στην Αγία Γραφή βασίζονται – ιδιαίτερα το ποιητικό είδος των «κανόνων», που εμπνέεται πάντοτε από τις βιβλικές ωδές.
(Διαβάστε εδώτην άποψη ενός σύγχρονου ανθρώπου που έφτασε σε ενότητα με το Θεό)
Εξάλλου, οι τελετές αυτές (και ιδίως η θεία λειτουργία) έχουν τη μορφή που έχουν βασισμένες στην ουράνια θεία λειτουργία, που περιγράφεται στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα και στην Αποκάλυψη. Υπάρχει μάλιστα σχετικό κεφάλαιο που εξηγεί αυτό το θέμα στο προαναφερόμενο βιβλίο του π. Πήτερ Γκίλκουιστ.

Συνεπώς, αποτελεί μύθο η άποψη ορισμένων προτεσταντών, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει απομακρυνθεί από την Αγία Γραφή. Αντίθετα, η Ορθόδοξη Εκκλησία πλεονεκτεί έναντι των προτεσταντικών ομάδων και κοινοτήτων, γιατί διατηρεί από τον 1ο αιώνα ακόμη τη γνώση και εφαρμογή των λατρευτικών πρακτικών της πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας, που δεν περιγράφονται ή δεν αναφέρονται καν στην Αγία Γραφή, και όμως υπήρχαν.
Ο τρόπος που λειτουργούσαν ή νήστευαν οι πρώτοι χριστιανοί π.χ. δεν περιγράφεται στην Αγία Γραφή! Άρα μήπως «δε λειτουργούσαν» και «δε νήστευαν»; Όχι, και τα δύο αναφέρεται ότι τα έπρατταν (Πράξεις, 13, 2), χωρίς όμως να τα έχουν παραλάβει μέσω κάποιου «ιερού βιβλίου». Αποτελούσαν πρακτικές που είχαν μεταδοθεί από τους αποστόλους στην πράξη και δε χρειάζονταν να καταγραφούν στα αποστολικά κείμενα, δηλ. εκείνα που κατόπιν αποτέλεσαν την Καινή Διαθήκη. Το ίδιο ισχύει και για ερωτήματα όπως: μήπως οι πρώτοι χριστιανοί δεν είχαν ιερείς; μήπως δεν πίστευαν στην Αγία Τριάδα; μήπως δεν τιμούσαν το σταυρό, την Παναγία και τους αγίους; μήπως, μήπως… κ.τ.λ.
Βέβαια, οι προτεστάντες επέλεξαν το SolaScripturaως τη μόνη ασφαλή βάση για να βρουν την αυθεντική εκδοχή του χριστιανισμού, επειδή τους χώριζε ένα χάσμα 15 αιώνων από την πρωτοχριστιανική εποχή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δε χωρίζεται από την πρωτοχριστιανική εποχή με κανένα χάσμα, αλλά ενώνεται μέσω της αδιάσπαστης αλυσίδας των αγίων της, από τους ίδιους τους αποστόλους και τους άμεσους μαθητές τους μέχρι σήμερα. Γι’ αυτό και σ’ εμάς δεν τίθεται θέμα «διαφωνίας» και «αντίθεσης» μεταξύ Αγίας Γραφής και παράδοσης: και οι δύο ανήκουν στη μία και ενιαία παράδοση, που παραδόθηκε στους ανθρώπους από τους αποστόλους και διαφυλάχτηκε μέσα στους αιώνες.

 Θ.Ρ.

Αν θέλετε, επισκεφτείτε δύο ενότητες άρθρων περί προτεσταντισμού & Ορθόδοξης Εκκλησίας εδώ& εδώ.
↧
Viewing all 5792 articles
Browse latest View live
Search