Είναι ανάξιος γιος, γιατί προ καιρού, που τελείωνε η προθεσμία για την πληρωμή της 1ης δόσης του ΕΝΦΙΑ, βγαίνοντας το πρωί απ’ το σπίτι συνάντησα τη γριά μητέρα μου (μια γυναίκα με παιδική ψυχή, αλλά υπερευαίσθητη και υπερπροστατευτική), που μου επισήμανε να πάω να πληρώσω γιατί ήταν η τελευταία μέρα της προθεσμίας.
Ξέροντας τη μητέρα μου, περίμενα αυτή την επισήμανση με την πρωινή μας συνάντηση. Αντί λοιπόν να πω ένα «ναι» και να πάω στη δουλειά μου, φούντωσα αυτοστιγμί και άρχισα το ψαλτήρι – καλά, ανόητο με θεωρεί και πρέπει να μου κάνει υπόδειξη για να ταχτοποιήσω τις υποχρεώσεις μου; Ανόητο με θεωρεί διαρκώς και πρέπει να μου κάνει υποδείξεις για το κάθε τι, και μάλιστα για το ίδιο θέμα ξανά και ξανά; Και, αφού θύμωσα αρκετά και της «διάβασα τον Εξάψαλμο» (μεταφορικά μιλώντας), την άφησα πικραμένη – για πολλοστή φορά, πάντα εντελώς αδικαιολόγητος, αφού ξέρω τις αδυναμίες και τις παραξενιές της, αλλά και την υποδειγματική καλοσύνη της και την έγνοια της για μας – κι έφυγα.
Είμαι ανάξιος σύζυγος, γιατί όταν η γυναίκα μου δε συμπεριφέρεται όπως θέλω, νιώθω θιγμένος και υποτιμημένος και αρχίζω τη γκρίνια και το παράπονο, λέγοντας ξανά και ξανά τα ίδια κουραστικά πράγματα. Κι όμως, έχει κι εκείνη τις απόψεις, τις ιδιαιτερότητες, ακόμη και τα προβλήματά της (όπως κάθε άνθρωπος στη ζωή) και ξέρω ότι μ’ αγαπάει – αλλά πολλές φορές την αγάπη της την αμφισβητώ και παραπονιέμαι, ενώ κι εγώ είμαι εξίσου ιδιότροπος, αν όχι χειρότερος απ’ αυτήν, και συχνά την πληγώνω και την πικραίνω.
Και είμαι ανάξιος χριστιανός, γιατί τα κάνω όλα αυτά χρόνια τώρα, κι όμως παράλληλα παριστάνω τον «απολογητή» και τον «ιεραπόστολο» στην ασφάλεια του υπολογιστή μου και την απροσωπία του διαδικτύου… Και μάλιστα ενοχλούμαι, όταν με αποσπούν από το «θεάρεστο έργο μου». Ενώ στην πραγματικότητα δεν έχω κατακτήσει ούτε στο ελάχιστο τις στοιχειώδεις αρετές της ταπείνωσης, της διάκρισης και της αγάπης.
Εύχομαι να με ελεήσει ο Χριστός κι εμένα και την οικογένειά μου και όλους εσάς που με διαβάζετε, αδελφοί. Εύχεστε κι εσείς για μένα, παρακαλώ.
Ευχαριστώ.
Υ.Γ. Δε θα ανεβάσω σχόλια σ’ αυτή την ανάρτηση.
Επιδόρπιο:
«Επάγγελμα γονιός» ή «δυο εχθροί σ'ένα μαξιλάρι»...
Για μητέρες, μαμάδες, μανούλες & τα παιδιά τους
Η Τέχνη του Σωστού Τσακωμού!
Παντρεύεσαι; Σκότωσε τον Εγωισμό σου! Αγαπάς; Διορθώσου!
Ο συνάνθρωπος: κόλαση ή παράδεισος;
Η 1η φωτο είναι από την κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος τρόμου του Στέφεν Κινγκ "Αυτό" ("It"). Η 2η από εδώ.